Gastronomiye ilgisi olanlar bilirler, Michelin konsepti yemek işini dünya üzerinde en üst seviyeye taşıyan şirketlerden biridir.
Hep ismi vardır ama nasıl, nerede, ne şekillerde seçilir pek bilinmez.
Bu nedenle bizler de artık buna bir son verip, bu esrarengiz kurumun sırlarını gün ışığına çıkaralım dedik!
1850’lerde kurulmuş bir araç lastiği markasının dünyaca ünlü bir lezzet değerlendirme otoritesine verilen isimdir.
Michelin Şirketi, Andre Jules ve Edoudard Michelin kardeşlerin kurduğu lastik şirketi olarak doğdu. Bu pratik zekalı kardeşler 1900 yılında Fransa’nın görülmeye değer yerlerini tanıtan bir rehber çıkararak kara yolu seyahatini özendirmeyi, yani lastikleri daha çabuk aşındırmayı amaçladılar.
O yıllarda 4.000’den az arabanın trafikte olduğu Fransa’da basılan ilk kopya 35.000 adet idi. Rehberde o zamanlar haritalar, araba tamircileri, lastik satış merkezleri, oteller ve benzin istasyonları vardı.
O da ilk rehberde tanıtım amaçlı dahi restoranların bulunmaması!
Restoranlar eklenmesinin ardından ayrıca kırmızı bir kitap daha basılıyor ve bugün hala rengini koruyor.
Yıldız puanlaması 3 seviye olarak belirleniyor, en yüksek derece 3 yıldız ile tanımlanıyor. Her yıldız, bir yıl süreyle geçerli olmaya başlıyor. Bir anda 3 yıldız alınabileceği gibi, kademeli olarak da yükselmek mümkün oluyor.
Yıldızı alan şef artık bir yıldız oluyor. Çünkü bu yıldız beraberinde hatırı sayılır bir ün getiriyor. Restoran dolup taşıyor ve aylar sonrasına rezervasyonlar alınmaya başlıyor. Nitekim yıldızı alan şef nereye giderse gitsin 'yıldızlı şef' olarak kalıyor, tabii kaybetmediği sürece.
Yıldızlarını kaybeden şeflerden 1966 yılında Alain Zick, 2003 yılında ise Bernard Loiseau çenesine av tüfeği dayayarak intihar ediyor.
Değerlendirmeyi Michelin tarafından özel olarak seçilmiş gurmeler büyük bir gizlilik içerisinde yapıyor. Aynı restoran birden fazla uzman tarafından değerlendirildikten sonra puanlanıyor ve tabii restorandakilerin bu durumdan kesinlikle haberi olmuyor.
Aynı zamanda restoranın temizliği, hizmet kalitesi, sunum şekilleri de bu puanlamada baş rol oynuyor.
* one star: 'A very good restaurant in its category' –Alanında çok iyi bir restoran
** two stars: 'Excellent cooking, worth a detour' – Mükemmel yemek, rotayı değiştirmeye değer
***three stars: 'Exceptional cuisine, worth a special journey' – Fevkalade bir mutfak (stil), özel bir yolculuğa değer
Çünkü her sene tekrar tekrar teftişe geliniyor ve gerekirse yıldızlar ellerinden alınıyor.
Japonya en çok yıldıza sahip olan ülkelerden biri; 32 adet 3 yıldız, 61 adet 2 yıldız, 224 adet ise 1 yıldızı var.
Aynen böyle!
Böyle!
Hayır, henüz Türkiye'de Michelin yıldızlı bir restoran yok.
Ancak umarız bir gün biz de ülkemizde dağıtılan Michelin rehberlerini görebiliriz çünkü yalnızca yıldızı olan ülkelerde dağıtılıyor!
Çocuk pipisi kadar tabakla servis edilen, " bu yemek dişimin kavuğuna yetmez, ekmek verin bari de sosunu sıyırayım mına koduklarımın" diye ağlayacağınız, gece sonunda hesabı görünce, tüm personel ile birlikte mekanı yakma isteği duyacağınız yerlere "Michelin yıldızlı resturant" denir.
Keşke bütün editörler böyle içerikler yapsa
koca tabaga nokta kadar yemek bize uymadigi icin daha cok bekleriz yildiz almayi. ama önemli olan doymak degilmidir.