Sinema filmlerinde ve dizilerde mimarinin yeri yadsınamaz. Siz hiç şirin, tatlı bir kulübede yaşayan kötü bir cadı gördünüz mü? Ya da mesela Frodo'yu ürkütücü bir kulede yaşarken hayal edebiliyor musunuz? Mimari, filmler, karakterler ve duygular. Hepsinin nasıl örtüştüğüne gelin beraberce bakalım.
Film yapımcılarının duygularımızı etkilemek için mimariyi nasıl kullandıklarını biliyor musunuz?
Bizim onlardan öğrenecek çok şeyimiz var ama inanın mimarların da Shrek'ten öğrenecekleri var...
Haydi o zaman başlayalım!
Karakterler, diyaloglar, müzik, ses, ışıklandırma; bunların hepsi film yapımcılarının duygularımızı ve izlenimlerimizi kontrol etmek için kullandıkları araçlardır.
Mimari genellikle bir filmin atmosferi için en önemli ayrıntılardan biridir.
Örnek vermek gerekirse Blade Runner, ünlü distopik şehrinin neon sokakları ve siberpunk gökdelenleri olmadan Blade Runner olamazdı.
Bu yüzdendir ki yönetmenler, set tasarımcıları ve sanatçılar olayların nerede olduğu ve bu yerlerin neye benzediği konusunda her zaman çok dikkatli seçimler yaparlar.
Bu detaylar da izleyiciye önemli bilgiler verir ve filmi izlerken de nasıl hissettiğimizi büyük ölçüde etkiler.
Pamuk Prenses'teki kulübeyi düşünün... Hiçbir şey söylenmese dahi, o kulübede yaşayanlar hakkında bize çok şey anlatıyor.
Örneğin Shrek... Kendi kulübesini inşa etti.
Hayır dediğinizi duyuyorum çünkü bu oldukça tuhaf olurdu.
Cevabınız aslında mimarinin hikaye anlatımı için ne kadar önemli olduğunu da bize gösteriyor.
Ortaçağ mimarisi olmadan Orta Çağ hakkında ya da Art Deco olmadan 1920'ler hakkında bir film yapmak zordur.
Shire'ı düşün. Hobbitlerin alçakgönüllü insanlar olduğunu görebiliriz, ancak mimarisi ve pastoral ortamı aynı zamanda bize huzurlu, güvenli ve benzeri şeyler hissettirir.
Film yapımcıları burada evimizdeymiş gibi hissetmemizi istemiş... Ve çok da başarılı olmuşlar.
Ölüm Yıldızı'ndaki İmparator'un kulesi ve Kötü Kraliçe'nin şatosu gibi...
Sauron'un Gözü küçük bir ahşap kulübede olsaydı, kendi tarzında rahatsız edici olabilirdi, ama o kadar göz korkutucu veya karanlık bir şekilde etkileyici olmayabilirdi.
Bu nedenle kahramanlar ve kötü adamlar her zaman kendi özel mimari biçimleriyle ilişkilendirilir.
Bunda da aslında şaşırılacak bir şey yok.
Çünkü film yapımcıları mimariyi - önceden var olan tüm çağrışımlarıyla birlikte - gerçek dünyadan alıyor ve bunu hikayelerini anlatmak için kullanıyor.
Tüm bu etkilerine rağmen mimarlığın duygusal gücü hak ettiği kadar ilgi görmüyor.
İnsanlar güzellik, işlev, stiller ve hareketler hakkında oldukça soyut bir şekilde konuşurlar, ancak sinema bize mimarlığın, iyi ya da kötü, karakter ve duygudan ayrılamaz olduğunu öğretir.
Filmlerde de bu etki aynıdır.
Kuşkusuz, film yapımcıları da bunu herkesten daha iyi biliyor.