Atlantik köle ticareti, milyonlarca Afrikalının anavatanlarından alındığı ve Amerika'da acımasız koşullarda çalışmaya zorlandığı bir dönemdi. Orta Geçit olarak bilinen yolculuğun kendisi korkunç, ölümcül ve insanlık dışı bir deneyimdi. Köle gemilerindeki koşullar iğrenç ve kelimenin tam anlamıyla insanlık dışıydı.
Köle gemilerindeki koşullar aşırı kalabalıktı ve esirler genellikle hareket edecek, oturacak veya uyuyacak yerlere bile sahip değildi. Koşullar o kadar sıkışıktı ki, köleler dışkılamak veya idrar yapmak için bir kova bile bulamıyorlardı ve kendi atıkları ile beraber yaşamak zorundalardı.
Bu nadir zamanların dışında köleler küçük bir alanda birbirine bağlanmış yüzlerce insanla güvertenin altında sıcakta ve kokuda kaldılar. Bu koşullarda herkes bolca terlerdi ve çeşitli kötü kokular nedeniyle hava kısa sürede yaşanmaz hale gelirdi. Sonuç olarak kölelerin çoğu hastalanıp ölürdü.
Bunu önlemek için birçok gemi intihar ağlarıyla donatıldı.
Köleleri boyun eğmeye zorlamak için işkence araçları da sıklıkla kullanılıyordu.
Gemilerde erkekler ve kadınlar birbirlerinden ayrı tutulurlardı. Kadın köleler genellikle erkek köleler gibi zincirlere bağlanmazdı ancak mürettebat tarafından sıklıkla cinsel tacize uğrarlardı!
Bu süreç, yeni gelen Afrikalıları, köle bir işçi olarak yeni hayatlarına alıştırmayı amaçlıyordu. Köleler yeterince 'tecrübeli' sayıldıklarında, Amerika'daki köle pazarlarında ve açık artırmalarda satılacaklardı.
Kölelik karşıtı hareketler 18. yüzyılın sonlarında ve 19. yüzyılın başlarında şekillenmeye başladı ve nihayetinde kölelik karşıtı hareketin çabaları, Atlantik köle ticaretinin sona ermesini sağlamada başarılı oldu.
Amerika Birleşik Devletleri 1808'de köleleştirilmiş Afrikalıların ticaretini yasaklayarak İngiltere’yi takıp etti.
Amerika'daki köleleştirilmiş Afrikalıların torunları, köleliğin sona ermesinden çok sonra da devam eden nesiller arası travma ve sistemik ırkçılıkla boğuşarak bu acımasız yapının etkileriyle hala karşı karşıya.