Nadir görünen bir kanser türüne yakalanan genç kadın bacağını kaybettikten sonra tekrar koşmaya başladı. Koşarken çekilen videosunu paylaşarak herkese umut saçtı. Kötü başlayıp, herkese ilham verecek şekilde mutlu biten bu hikayeyi Unilad'den sizler için derledik.
Öncelikle kollar ve bacaklarda meydana gelen hastalık, çoğunlukla diz bölgesinde de görünebiliyor. Marisa'ya altı kere kemoterapi tedavisi uygulandı. Sonrasında sol bacağının dizinin altından kesilmesi gerekti.
Marisa, kızını doğurduktan sonra antrenmanlarına geri dönme planları yaparken kanser teşhisi ile birlikte bütün planları değişti.
Bacağı kesildikten bir yıl sonra protez bacak kullandı. Sonrasında ise hastane koridorunda koşarken çekilen bir videosunu paylaştı.
Videoyu Reddit'te paylaştıktan sonra 4.900 destek oyu aldı. Marisa bu durumdan oldukça hoşnut kaldı.
Unilad'e konuşan Marisa, videonun kendisi ile aynı kaderi paylaşan insanlara umut olması amacıyla videoyu paylaştığını söyledi.
''Kesinlikle uzun ve karmaşık bir yolculuk oldu. Fakat kızım için buradayım. Kanser teşhisi konulmadan önce depresif bir ruh halim vardı ama şimdi gerçekten yaşıyorum gibi hissediyorum. Sahip olduğum her şey için çok minnettarım. Şimdi kalıcı bir bacağım var ve yarıda bıraktığım hedefimi unutmadım. 5000 metre hedefimi fizik tedavi uzmanıma söyledim. Gerçekten çok mutluyum. Uzun süreden sonra ilk kez koşmak kendimi iyi hissettirdi. Yaşadığım şeylerden sonra sevdiğim işi tekrar yapabilmek hak edilmiş bir başarı gibiydi. Bu an benim için çok özel. Ayrıca videomun insanlara, bir işi gerçekten istedikleri zaman başarabilecekleri konusunda ilham vereceğini umuyorum.''
Onun pozitifliği ve iyimserliği gerçekten ilham verici!
Marisa kanseri yenmiş olmasına rağmen, tanının yıkıcı ve şok edici etkilerini henüz tam anlamıyla atlatamadı.
Sol ayağında bir yumru ile yıllarca yaşamıştı. Doktorlar bunun kist olduğunu söylüyorlardı. Bir ayak hastalıkları uzmanı kitleyi oradan çıkarmaya karar verdiğinde kitlenin kanserli olduğu ortaya çıktı.
Marisa bunu öğrendiği an en kötü senaryodan korktuğunu söyledi.
''Kanser olabileceğimi hiç düşünmemiştim. Beni odaya çağırıp oturttular. Doktorun ağzından çıkan ilk cümle; ''Pekala, kansersin.'' oldu. Ondan sonra kurduğu bütün cümleler resmen havada uçuşuyorlardı. Direkt aklıma 6 haftalık kızım geldi. Ölmek ve kızımı annesiz bırakmak istemiyordum. Kanserin yayılıp yayılmadığına dair hiçbir fikrimiz yoktu. Bu yüzden ölüm cezasına çarptırılmış gibi hissettim. Bu yumru yıllardır vardı. Herkeste olabilecek bir şey olarak düşünüyordum. Neyse ki bir gün sonra bilgisayarlı tomografi çekildi ve kanser yayılmamıştı. İçim rahatladı. Önümde kemoterapi tedavisinin beni beklediğini biliyordum ama artık sarkomu ölüm cezası gibi görmüyordum. Bunun üstesinden gelebilirdim.''
Bunun uzun sürmeyeceğinden eminiz Marisa! Güçlü durmaya devam et!