Bilim insanları bazen Güneş Sistemi'nin heliosferindeki sıcaklık artışını bir duvar olarak tanımlarlar. Güneş tarafından yayılan protonlar, elektronlar ve alfa parçacıklarının oluşturduğu bu 'güneş rüzgarı'nın artık uzak yıldızlardan gelen parçacıkların 'rüzgarını' geri itecek kadar güçlü olmadığı uzay bölgesidir. Burada, sıcak, zayıf güneş rüzgarı plazması yerini daha soğuk ve daha yoğun olan 'yıldızlararası ortama' bırakır. Bu yazımızda bu konudan bahsediyoruz.
Bu alan, Güneş'in manyetik alanının ve parçacık emisyonlarının hakim olduğu uzay balonu olan heliosferin en uç kenarıdır.
Bir astronomik birimin (AB) Dünya ile Güneş arasındaki ortalama mesafe olarak tanımlandığını göz önünde bulundurun. Heliosfer, yıldızlararası rüzgara bakan yönde Güneş'ten yaklaşık 120 AB, ve kuyruğu bulunan ters yönünde en az 350 AB kadar uzanır.
1977'de fırlatılan ve başlangıçta Jüpiter ve Satürn'e gitmeleri amaçlanan NASA'nın Voyager 1 ve Voyager 2 uzay araçları, sırasıyla 25 Ağustos 2012 ve 5 Kasım 2018'de Güneş'in heliopozunu geçmiş bulunmaktalar. Voyager 2'de bulunan araçlar, heliopozdaki plazmanın yavaşladıkça daha yoğun hale geldiğini ve yerel manyetik alanın arttığını bizlere gösteriyor.
Bu bölge biraz sansasyonel olarak 'ateş duvarı' olarak adlandırılır, ancak bu yanıltıcı bir isimdir çünkü bölge inanılmaz derecede sıcak olmasına rağmen buradaki plazma son derece dağınıktır; yani Voyager sondaları, veya o tarafa göndereceğimiz herhangi bir şey, heliopozdan zarar görmeden kolayca geçebilir.
Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!