Mesajına geç cevap geldiğinde bu durumdan dolayı sinir krizi geçirme aşamasına gelen insanlar bir tarafta, gayet normal karşılayanlar bir tarafta yer alıyor.
Mesajına geç cevap geldiğinde bu durumdan dolayı sinir krizi geçirme aşamasına gelen insanlar bir tarafta, gayet normal karşılayanlar bir tarafta yer alıyor.
Öncelikle şunu bilmek lazım ki, bir insan sizin mesajınızı görüyor ve cevap vermiyorsa bu durumda sinir krizleri geçirilecek bir şey yok.
Bu şekilde düşünen insanlar genellikle toplumda her şeyi pek takmayan ve rahat insanlar olarak biliniyor. Valla en iyisini de onlar yapıyor.
Şimdi atılan mesajın içeriğine göre de değişiyor tabii bu. Ayrılık mesajı yazmışsın karşındakinden cevap gelmiyor ay ben şok!
Genellikle bizi pek de yararlı bulmadığı için o an cevap alamadığına inanıyoruz ve ilerleyen bir süreçte 'işi düşünce kesin yazar' diyoruz.
Her zaman herkes karşısındaki insanı umursamış olsaydı şimdiye herkes çok başka hayatlar yaşıyor olurdu. Egolarımızdan biraz sıyrılıp, umursanmadığımızı kabul etmek hepimiz için en hayırlısı olacak gibi duruyor.
Bu da bir bahane tabii ki. Eh, sonra arayabilirdi diyenler de oluyor. Pek haksız da sayılmazlar.
Sevgilisinden cevap alamayan insanların aklından direkt bu geçiyor. Önce kendimize güvenmemiz lazım.
Her zaman her şeyin istediğimiz gibi gitmesini diliyor ve olmadığı zaman da kontrol manyaklıklarına girişebiliyoruz.
Böyle düşünenler de var tabii. Kendi kendilerine sinir krizlerine girip oraya buraya telefon fırlatmaya hiç gerek yok. İnsanlar bu duruma iki tür tipte karşılık veriyor.
Peki siz hangi taraftasınız?
Son dönemde yeni bir moda var. Herkes aşkım, cicim, canım dediğinin ertesi günü ortadan kayboluyor. Hatta bazıları her yerden engelliyor falan. Ne gerek var anlamadım, adam gibi görüşmek istemiyorum dersin biter. Ve evet herkes yoğun, her mesaja cevap verilemez belki ama yine de "yoğunum sonra konuşalım" mesajı atamayacak kadar olmamalı artık. Kimse bu mesajın üzerine yazmaz herhalde. Öte yandan mesajın tanesinin anasının gözü para olduğu, habire 100 kontör yükleyip sabahlara kadar mesajlaşıp konuştuğumuz günleri özlüyorum. Değerliydi bazı şeyler. Ne demiş üstad "O güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler. Demirin tuncuna insanın piçine kaldık".
ben genelde en sondaki taktiği uyguluyorum.
Mesajlaşmayı sevmeyen insanlar da var.