Akademik kaygı, yazılı performans, ders içi katılım, testler, ebeveynlerin beklentileri, öğretmenlerin beklentileri derken… Pandemi sonrası her şey kaldığı yerden devam ediyor. Eğitimde bu baskı ve yarış endemik bir hastalık haline dönüştü. Her geçen gün “uzman” kapısı çaldırılan öğrencilerin sayıları artıyor. Psikolojik rahatsızlıkların sayısı son 20 yılda 3 katına çıkmış durumda.
Okullar şu anki yapısı ve doğası gereği standart bir eğitim öğretim sunuyor, öğrencilerin bu standardın neresinde olduğuna bakarak eksik ve yapamadıklarını notlar aracılığıyla öğrenci ve ebeveynlere bildiriyorlar. Odak eksik olan da, yapılamayan da.
Öğrencinin kendisini tanıması, çevresini ve dünyayı keşfetmesi, sürekli genişleyen bir evrende dönen ve her an değişen dünyada kendi potansiyelini ortaya koyabilecek bir yaşama hazırlamak okulların da görevi değil midir? 12 yıl temel eğitimde kişilik gelişimi ne kadar dikkate alınıyor?
Alman Felsefe Doktoru Ernst-Fritz Schubert okulların bu konuda eksik kaldığını düşünerek 2007 yılında Heidelberg kentinde bulunan Willy Hellpach Lisesi’nde okul müdürlüğü yaparken “Mutluluk” isimli bir ders tasarladı ve gençlere mutluluğu öğretmeye başladı. Okulların gençlerin kişilik gelişimini desteklemesi gerektiğine inanan Schubert’in deneysel olarak başladığı dersler büyük bir ilgi gördü ve şu anda Almanya, Avusturya, İsviçre ve İtalya’da 100’ün üzerinde Lisede “Mutluluk” dersi programlarında yer alıyor.
Öğrenciler gerçek mutluluğun tarifini arıyorlar. Haz, neşe ve huzur gibi kavramları fark ve ayırt etmeyi öğreniyorlar.
Çok basit, ama fark ettiren sorular ile iç dünyalarına yolculuk ediyorlar. “Geçen hafta seni en çok ne mutlu etti? sorusu buna bir örnek. Öğrenciler mutlu anlarını hatırlıyorlar, paylaşıyorlar, bu anlarının çetelesini tutuyorlar ve çeşitli yöntemlerle örneğin hareket ve görsel sanatlar aracılığıyla ifade ediyorlar ve bu becerilerini geliştiriyorlar.
Paylaşımlar sayesinde öğrenciler adım adım yetkinliklerini fark ediyor ve bunları kullanmayı öğreniyorlar.
Güçlendirme, Vizyonlar ve Kararlar üçlemesi üzerine kurulmuş bu metodoloji öğrencinin öz yeterliliğini geliştirmesini sağlıyor.
Ben Kimim? Güçlü Yönlerim neler? Nasıl motive olurum? Beni gerçekten ne mutlu ediyor? Sorularını esas alan bu program ile öğrencilerin kendi içlerine bakması sağlanıyor, gerçek mutluluğun dışarıda değil içeride olduğunu ve orada aranması gerektiğine işaret ediliyor. Arthur Schopenhauer’in de dediği gibi:”Mutluluğu içimizde bulmak zordur, başka bir yerde bulmak ise imkansızdır.”
· daha sağlıklılar
· daha uzun yaşarlar
· %31 daha üretkenler
· daha başarılılar.
Hayata mutlu yaşamak için gelmedik mi? O halde okul müfredatlarına mutluluk katmaya ne dersiniz?
“Dünle birlikte gitti, cancağızım. Ne varsa düne ait. Şimdi yeni şeyler söylemek lazım.” Mevlana