Mabel Matiz'in Maya albümünden 'Mendilimde Kırmızım Var' isimli şarkısına çektiği klip bugün yayınlandı. Her seferinde çıtayı daha ne kadar yükselteceğini merak ettiğimiz kıymetli Matiz'imiz, yine nefesimizi kesti doğrusu...
İşte Matiz'in Erhan Arık ile ortaklaşa ve binbir emekle çektiği klibi!
Gel de bu adamı sevme! Gel de sevme!
Adeta ısınmak istermişçesine derin nefesler eşliğindeki zikirler, yeşil rengi ile tamamlanıyor ve bize klibin temasını aşağı yukarı veriyor:
Maneviyat, inanç!
Klip Adıyaman'da, Nemrut'ta çekilmiş. Değil bu mevsimde, yazın dahi çıkılması son derece zorlu olan bu mekanlara hiçbir emekten kaçınmadan çıkan ekibin nasıl da özenli bir iş çıkardığına şaşırmamak gerek!
Elbette ki Matiz yine kültürel öğelerimizi de tam ayarında; ne eğreti duracak şekilde turistik bir bakış açısıyla, ne de abartarak, tam kıvamında klibe yedirmiş.
Deriz elbette.
Klibin ilk saniyelerinden itibaren kendini hissettiren tasavvufi maneviyat havası, dağ başında bir başına düşünceli düşünceli duran Matiz'i bize 'aşk' ile yanan bir ermiş olarak tanıtıyor.
Bu arada, ne güzel bir adamsın sen Mabel Matiz!
Kırmızı; ateş gibi, güneş gibi, kan gibi ve yaz meyveleri gibi... Hayatın kaynağı, başlangıcı adeta. Kırmızı aşkın ta kendisi! Tutkumuzun ve arzularımızın yegane rengi...
Bu klipte de kırmızılara bürünmüş genç kadın, Matiz'in hikayesinde aşık olunan ana karakter olarak gözüküyor.
Güneş Sayın'dan başkası değil!
Bu da bize hikayenin gidişatına dair aşağı yukarı bir fikir veriyor aslında. Bitmez bir bekleyiş, bitmez bir kovalamaca... Hangisi daha zor, siz karar verin!
'Göz ziyafeti' desek hiç de abartmış olmayız!
Çocukluğumuzun çiçekli perdesi ile işlemeli örtüler; anneannelerimizin evinde görmeye alıştığımız divanlar; tam da hatırladığımız gibi.
Karlı dağlarda yolculuk eden Mabel ile sıcak ve küçük evinde dolanıp duran Kırmızı'nın oluşturduğu karşıtlık...
Köyleri bir de böylesine başarılı sanatçıların gözlerinden görmek varmış işte!
Böylesine bir manzarayı sonsuza dek izleyebiliriz.
Şu bir gerçek ki; Mabel de, biricik Kırmızı'sı da, güzellik içerisindeler. Güzel bir dünyadalar. Fakat birbirleri içerisinde sonsuz bir özlem var.
Mevlana'nın da yandığı gibi, aşk ile yanarken;
Yolculuklar yapılıyor, haberler gönderiliyor. Acı çekiliyor, zira tutkunun bir getirisi de acı.
Burada Kırmızı'nın aşktan çıkıp, acıya dönüştüğünü görüyoruz.
Bu noktada aşkın getirdiği acı ile yüzleşen ve acıyı dahi seve seve kabul eden dervişimizin bir karar aldığını görüyoruz. Kararlı bir şekilde yola çıkmak üzere yüzünü kapatıyor.
Nereye gidecek? Kırmızı'ya mı?
Sanki yaşadığı yerin kaderiymişçesine, yüzyıllardır bekleyip adeta taşa döneceğine o zaman emin oluyoruz.
Kırmızı'nın bekleyişi bitmeyecek. Mabel, gelmeyecek.
Kendisi!
Bunu öz sevgiye de yorabiliriz, sevilen insanın daima içimizde ve bizim bir parçamız olduğuna da!
Endişeli endişeli pencere başında aldığı tedirgin nefeslerden sonra; Kırmızı'yı rahatlamış, adeta huzuru bulmuş bir halde iç çekerken görüyoruz.
O da cevaplarını, huzurunu bulmuş. O da kendisini bulmuş!
Muhteşemsin Mabel Matiz!
Biz Matiz'in muhteşem eserini işte böyle yorumladık. Siz de yorumlarınızı bizle paylaşmayı unutmayın!
ne kadar guzel bir yorumlama en az klip ve Mabel kadar 👏🏻
Klip Nuri Bilge Ceylan filmlerinden daha güzel. Tam bir sanat filmi. Ama sadece zikir olunca yobazlar iltica... Mabel Matiz yapınca sanat! Neyse bin bişi dimiyırım
Adam şahane her klibini hayranla izliyorum. Ayrıca Adıyaman'da 2 sene kaldım şahane bir yer. İnsanları, Çevresi, Doğası