Haset, özenmek, imrenmek bunların hiçbirine dinimizde izin yok.
Sadece kişinin ilmine ve yaptığı iyilik hareketlerine imrenmeye iznimiz var.
Haset, özenmek, imrenmek bolluk, bereketi ve gelişimi tıkar.
“Diğerlerinde var bende de olsun” buna iznimiz yok.
Dinimizin felsefesini hayatımıza alsak bu nasıl olurdu?
Ezbere yaşadığımız dinimize esnek olsak, felsefesini, psikolojisine özümsesek kime dönüştürdük?
Bu en iyi en yüce yoldan nasıl mümkün olur?
Kolaylıkla, keyifle nasıl öğreniriz?
Bir dine mensup olmayabilirsin ancak tüm kadim bilgiler bize aynı bilgiyi veriyor.
Diğerlerine benzemek, diğerleri gibi olmak için çaba sarf etmek…
Bunu kişi neden yapar?
En büyük sebebi kabul görmektir.
Diğerlerine daha çok benzeyerek kabul görecektir.
Oysa farklılık güzeldir.
Tabi bunda da dengeyi kaçırdığımızda bu da büyük bir hastalık.
Hayatına kararlar alırken ve seçim yaparken diğerlerinin ne yaptığına bakar mısın?
O zaman sen de bu hastalığın pençesindesindir.
Tabii kaçıncı evresinde olduğumuzu bilemeyiz.
Bazen de sıradan olmamak için diğerlerine bakarız.
Diğerlerinin tam zıttı olmak için bunu yapmak da hastalıktır.
Bu hastalığın bir diğer versiyonudur.