Kendi negatif deneyimimizi kabul etmemin kendisi pozitiftir.
Bana dün gece “Sizin hayatınız mükemmel, hiç mi sıkıntı yüzü görmedin genç kız gibi kalmışsın.” yazan oldu.
Ona yazdığım iki kelime onu derin düşündürmüş olacak ki beni çok sevdiğini, bana dua edeceğini iletmiş.
Anlaması için iki cümleye bile gerek kalmadı sadece iki kelime her şey özetleyebildi.
Benim hayatımda her şey mükemmel mi? Hayır... Mükemmel değil... Sadece uzaktan mükemmel görünüyor o kadar…
Bu hayata erdemlerimizi toplamaya geldik ben de herkes gibi topluyorum.
Öğrendiklerim, öğretilerim, evrildiklerim, esnediklerim var.
Hayatını mükemmel gösteren bazı kişisel gelişim kitaplarının ve yazarlarının, bu alanlar üzerinde çalışanların gösterilerini sadece izliyorum.
İşte böyle yaparsan, seans alırsan her şey değişir, benim gibi muhteşem evin, araban, eşin olur...
Bu umut tacirliği
Bunu yapmak diğerlerine kendini kötü hissettirmekten başka bir şey değil.
Ne muhteşem hayatlar gördüm omzumda ağlayan...
Ben de bazen ağlarım ama hemen Yaradan perspektifinden bakar dersime odaklanırım.
Benim için mucize sıradan, şifalar anda gerçekleşir buna sayısız kere şahit oldum ancak nadiren olmadı kazdım olmadı, çalıştım olmadı, yükledim olmadı, birkaç konu ama olmadı işte...bazen de azimle üst üste kazdım, çalıştım oldu zamanı varmış dedim.
Olmayanı olduramayız...
Bunu kabul etmek gerekir...
Bu böyle...
Daha neler neler bitti, şifalandı.
Ama kontrolcülükle ilgili, değerlilik ile ilgili defalarca seans yapmışımdır sonunda düzeldi.
Bazen de basitçe olmadı.
Bazen basitçe tükendim.
Bazen de basitçe ağladım.
Ama acı beden nedir bilmeksizin çıkmaya odaklandım …
Kendine acır ya da diğerlerine acındırırken seni kim çıkaracak?
Sen seçimini acı beden olarak yaptıysan kim neden sana yardım etsin ki bundan beslendiğin ortada…
Bunun bitmesini, tamamlanmasını seçmelisin, bu enerjiyi yaymalısın ki sonsuz çözüm olanakları sana açılsın.
O dönemde aklına getirebileceğin ilk şey belki altı üstünden daha iyidir.
Bu alanda esnek düşünmeyi öğrenmek zorundasın.
Her zaman kabulü hatırlamalısın.
Bazen batarsın…
Sonra ne yaptığın önemli.
Tükendiğinde, battığındaki seçimi ne?
Kurban olmak mı? Acı beden mi?
Yoksa çıkışı seçmek mi?
Çıkışı seçtiysen battığını, dipte olduğunu, tükendiğini kabul etmek zorundasın.
Biz güçlü değiliz ve güçlülük bir erdem de değil.
Tükendiğinde” O “nun ipine tutunmak kâfi…
Nasıl sesleniyorsan O, Allah, Yaradan, Tanrı, Evren, Enerji….
Ben bununla ilgilenmiyorum.
Bazen gücün tükenir….
Bunu fark et, kabul et ve ayağa kalkmak için tutun.
Diğerlerinden de destek talep edebilirsin.
Egonu dinginleştirebilirsen destek de talep etmen, kabul etmen kolay olacaktır.
Negatif deneyimini saklamak, reddetmek, görmezden gelmek, yüzleşmemek samimiyetsizdir.
Negatif duygularımızı reddetmek daha derinlerini açar.
Sürekli pozitif olmak bir çözüm değil, ne yazık ki bir inkâr biçimidir.
Sen bu dersin tamamlanmasına odaklandığında senin için sonsuz çözüm yolları gösterilecek ve alanlar açılacaktır.
Hayatın dönüşecek.
Mutlak kaderin olmayan her şey senin seçimin ve senin elinde…
Hayatın senin bilinçaltının yansıması ama bunu sadece pozitif düşünceyle başaramayacaksın.
Negatifi kabul edip çözüm için çabalamalısın.
Sonra pozitife odaklanmalısın.
Kabulü hatırla…
Mucizeler sıradandır, her sorun gerektiği zamanda şifalanacaktır.
Derdini veren Yaradan şifasını da planladı…
Dipteki çürük elmaları üzerindeki parlak elmalarla daha ne kadar gizleyeceksin?
Sonra hepsi çürüdüğünde bu daha berbat bir his öyle değil mi?
Köklü olmayan her çözüm palyatiftir, semptomatiktir.
Radikal çözüm üretmen gerekiyor.
Senin değişmeye, dönüşmeye cesaretin var mı?
Kendinden kaçmak yerine cesaretle dönüşüp şifalanmak daha iyi bir seçim değil mi?
Kendinle yüzleşmek, karanlık yanlarını fark etmek cesaret ister, cesaretin var mı?
Konfor alanından çıkmaya hazır mısın?
Cesareti hatırla…
Kabulü hatırla…
Dünyayı sevgi kurtaracak...
Bilin istedim...
Sen acımadan öğren diye….
Onedio okurlarım için sevgiyle, samimiyetle yazdım…