Nihayet geldi; hiç bitmeyecekmiş gibi geçen bir yılın son günleri. Ve bu veda ediş, içinde milyonlarca umudu barındırıyor. Bu yılın güzel haberleri bir kenarda bekleyedursun, yaşanan onca hayal kırıklığının ağırlığı; omuzlarda biraz yük, yüreklerde buruk bir sancı, bazı gözlerde de bazen damlamış bazen de donmuş bir gözyaşı…
Çok seviyoruz kısa yoldan bir suçlu ve sorumlu bulmayı. Oysa 2020 sadece bir yıldı. Suçlu acaba yıl mıydı? Yoksa yine güzel olan neredeyse her şeyi çirkin yapmakta usta olan insanoğlu mu?
İnsan; umutsuzluktan umut yaratandır. 2021’de sadece bir yıldır. Onu güzelleştirecek olan ya da geride kalan zamanı mumla aratacak olan yine insanoğludur.
Üzülerek de olsa düşündüğüm; arsız olan ve unutan yanımızın ağır basacak olması ve hiçbir acı yaşanmamış gibi; hayatın, sağlığın, huzurun kıymeti, sadece mezarlıklarda akıllara gelirmiş gibi yolumuza devam edecek olmamızdır. İnsanca; pek insanca…
Her şeye rağmen bu yazı güzel dilekler içeren mutlu bir sonu hak ediyor. Demem o ki; her şeye rağmen, nefes alabiliyorsak, sevebiliyorsak, hayal kurabiliyorsak ve umudumuz varsa yaşamaya dair, 2020’nin kazananı bizlerizdir… Yaşamak ve hayal kurabilmek, her şeye rağmen güzeldir. Henüz hala vakit varken… Aşık olmak, sevmek, unutmak, özür dilemek ve sarılmak için…
Kalın sağlıcakla…
valla yaşamaya dair hevesimiz kalmadı melihciğim..