Ülkemizdeki ormanlar ve dünyaya baktığımızda gördüklerimiz o kadar üzücü ki kelimeler boğazımızda düğümleniyor. Deyim yerindeyse dünya ateş topu gibi yanıyor. Eskisi gibi…
Bakın bugün hava çok sıcak diye motosikletime bindim. Saatte 100 km hıza ulaştığımda bile cayır cayır yanan bir alev topunun içinden geçiyormuş gibi terledim. Ülke yanıyor, ormanlar nasıl dayansın diye iç geçirirken birdenbire köşeyi döndüm ve inanılmaz bir serinlikle oh çektim. Sağlı sollu ağaçların arasında uzanan bir sokaktan geçiyordum. Sokak adeta nefes alıyor gibiydi. Bir kez daha ağaçlarımız olmadan nefes alamayacağımızı hissettim.
Eskisi gibi yanıyor dünya diyorum çünkü dünyada henüz yaşam yokken dünya bir ateş topu gibiydi. Bu yangın bir milyar yıl sürdü ama yavaş yavaş soğudu. İşte yaşam böyle imkânsız bir yerden gelip kendini var etti. Geçen zaman içinde dünya cehennem topundan, içinde canlıların yaşadığı bir yuvaya dönüştü. Her şey çok güzel gidiyordu.