Ne ilkbaharın sahiplendiği, ne de Kış ayının 'Gel beraber takılalım akşamları iki tek atalım' dediği bir ay Mart. Yani okeye istemsizce çağrılan 4'üncü, mahalle maçlarında kaleye geçsin diye oynatılan sabi, top da inşaata kaçınca 'sen aslansın, sen kaplansın' nidalarıyla almaya gönderilen garip. Arada kalmışlığın sözlükteki anlamı.
Peki neden böyle? O ayda doğanlar ve kediler dışında neden kimse sevmiyor?
Sıradan bir Mart ayında genelde haftalık hava durumu bu şekildedir. Hafta bulutlu başlar, güneşli devam eder, tam hafta sonu için planlar yapmaya başladığınız anda cuma akşamdan başlayan ve pazartesi öğle saatlerine kadar devam edebilecek olan yağışın haberini alırsınız.
Adeta hevesinizi kursağınızda bırakmak için fırsat kollar Mart.
Basit bir hesap yapacak olursak.
2015 Mart ayı 31 gün ve bu ayda 5 adet pazartesi günü var.
Pazartesi gününü bu aya oranlarsak
31/5=6,2
Yani aslında Mart ayında 7 günün 1 günü pazartesi değil de 6 günün 1 günü pazartesi.
Zalımsın Mart! -_-
Şubat dediğin 28 gün.
Bir bakmışsın başındasın, bir bakmışsın sonundasın.
Üstelik maaşlarına zam yapılanlar için maaş günü geldiğinde zamlı olarak alırsın.
14'ü de var. Oh mis.
Ama Mart öyle mi?
31 gün ney lan? 30 neyine yetmiyo, bre gözü doymaz!
Yok yok olmayacak bu Mart ayıyla.
Ulan hadi Şubat 28 gün, Ocak'ta yılbaşı var, Mayıs işçi bayramı ve gençlik-spor bayramını bünyesinde bulunduracak kadar centilmenlik yapmış. Yaz dersen Bayramlar fink atıyor, hangisini kutlayacağımızı şaşırıyoruz.
Ekim'de bile hiç olmazsa bir Halloween var.
Sende ne var Mart?
Niye böyle acımasızsın?
Neden 1 gün tatili bile bize reva görüyosun.
Senin yüzünden maviyi özledik dalga sesini özledik.
Ayıp değil mi oğlum?
Tamam her şeyi aldın, bize bir şey katmadın ama kedimizden ne istedin Mart?
Çoluğun çocuğun yok mu senin? Yazık günah değil mi? Evde uslu uslu kalorifer kenarında yatan dişi kediyi azdırıp niye serseri sokak kedileriyle münasebet kurmasına vesile oluyorsun!
Pissin Mart! Kötüsün!
Dengesizliğin bu kadarı ancak sende olur Mart.
Ya evden çıkarken hava güzel tam dışarıya adımımızı attığımızda vuruyorsun yağmuru sırtımıza. Ya da başta yağmur yağıyor, atkı-bere-kaban ne varsa yükleniyoruz, güneş çıkıyor.
Elde bütün gün mont taşıya taşıya, Nirvana'ya ulaşıyoruz sayende, ne giyeceğimize bir türlü karar veremiyoruz.
- Mart ayı dert ayı.
- Mart çıkmadıkça dert çıkmaz.
- Mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır.
Bildiğin kin kusmuşlar onlar da marta. Ellerinde ıslak sopayla bekleyip köşe başında yakalayınca dövecekler sanki.
Ulan her şeyimizi aldın paramızı da al. Al ulan al!
Bizden aldıklarınla kendine başkentte 1000 odalı saray yaptıracaksın yakında!
Yedek kulübesinde bekleyen, 90+'da oyuna giren. Son dakikada topu filelerimize gönderen oyuncu gibisin Mart. Tam kış geçti hasta olmadık derken bir yerden çıkıp köşeye kıstırıyosun bizi.
Daha santra yapmadan hakemin düdüğü ağzına götürme ihtimalimsin Mart!
Tam da hayatının baharında olan insanları saçma bir nedenle 2 saat bir odaya tıkıp önüne de 160 adet çoktan seçmeli soru koyup geleceklerini belirleme vaadiyle kandırıyorsun. 15'inde sınava sokuyorsun Mart.
O sınavdan geçip iyi kötü bir yere girenleri de tam paçayı kurtardık derken vizeymiş quizmiş oyalıyosun, can sıkıyosun Mart!
Hayır senin yüzünden hep bu mutsuz nesil, bil istedim yani.
Geliyosun son 16'ya, çeyrek finale. Hop bi İngiliz takımı ya da İspanyol takımı geliyor seni eliyor. Ekimde, Kasımda, Aralıkta, Ocakta verdiğin emekler boşa gidiyor. Boşuna heyecan yapıyosun yani. Hep Mart olunca bi yerde bi terslik oluyo eleniyosun.
Hep bunlar Mart yüzünden işte.
Aynı şeyi senin anana bacına yapsalar hoşuna gider mi Mart?
Saatlerin hep ama hep istisnasız ileriye alındığı ay, Mart ayı.
Hadi Ekimde 1 saat geri alıyoruz. Hayata karşı 1 saat kâr elde etmiş oluyoruz. Ama sana ne oluyo Mart? Niye dengesizlik içerisinde bir denge kurma peşindesin? Durup dururken saatleri 1 saat ileri almamıza ve 1 saat daha hem de yaşamadan yaşlanmamıza neden sebep oluyorsun?
Hep bir itlik hergelelik peşindesin.
Ayıp ulan. Seni ilkbaharın ilk ayı diye saydığımız o ana okul günlerimize yazık.
Sana duyduğumuz sonsuz güvene yazık...