Fotoğraf çekerken uyulması gereken bazı değişmez kurallar vardır. Elbette kimse fotoğraflarını çekerken bir kural kitabına uymayı sevmez ama sizler için Boredpanda'dan derlediğimiz bu tavsiyeleri en azından bir rehber gibi kullanarak çektiğiniz fotoğrafların kompozisyonunu belli bir teknik çerçevesinde yapabilirsiniz.
Bu kurala göre, fotoğrafın içinde üç adet yatay ve üç adet dikey çizgi geçtiğini varsayarak fotoğrafın önemli detaylarını çizgilerin kesiştiği noktalar denk getiriyoruz. Kameranın içinde çerçeveyi 9 eşit dikdörtgene bölme özelliği genelde var.
Fotoğrafta ortalanmış ana tema aslında pek tercih edilmez. Ama eğer mimarı ve yol fotoğrafı çekiliyorsa simetrik bir ortalama harika bir fotoğraf ortaya çıkarabilir. Yatay bir simetri örneği de doğadan verilmiş.
Fotoğraflar kendi doğasında iki boyutludur. Geniş açılı lensler çekebileceğiniz ön planlı kompozisyonlarla fotoğrafınıza derinlik katabilirsiniz.
Çerçeve yaratmak da fotoğrafa derinlik katan görüntüler biridir. Özellikle kemerler, köprüler ve pencereler gibi nesneler arayıp fotoğrafınızı çerçeve içine alabilirsiniz. Ama bu çerçeveler hep insan mimarisi olmak zorunda değil. Bir ağacın dalıyla nasıl çerçeve alınacağının aşağıda örneği var.
Bu tür çizgisel hatlar izleyicinin ilgisini alıp ana nesneye götürmeye yarar.
Köşegenler ve üçgenlerin genelde fotoğraflara dinamik bir gerginlik kattığı söylenir. Günlük hayatımızda diyagonel görüntülere alışık olmadığımız için fotoğrafa kattığı dinamik değişkenlik göze çekici gelebilir.
İnsanoğlu doğası gereği desenlere karşı çekilir çünkü desenler görsel olarak bir uyum sunar. Göz zevki sunan ve mutluluk verici kompozisyonlar yakalamak için fotoğraflarınıza desenler katabilirsiniz.
Bu kuralar göre, bir fotoğrafta bir şeyden tek sayıda bulunursa fotoğraf daha etkileyici olur. Çünkü çift sayıda izleyici gözlerini nereye odaklayacağını bilemezken tek sayıda gözleri çalışmada rahatça gezinir.
Belirli durumlarda fotoğraf karesini konu nesnesiyle tamamen doldurmak çok etkileyici bir sonuç verebilir. Ayrıca seyirciye nesneyi detaylı bir şekilde inceleme fırsatı verir.
Bir önceki kuralın tam aksine, aslında ana nesnenin etrafında yeteri kadar zıt boşluk bırakmak da izleyicinin dikkatini bir noktaya odaklar.
Basitlik kavramının kendisi başlı başına bir kompozisyon kuralıdır. Kafa kurcalayan ve göz yoran arka planlar olmadan, gayet basit fotoğraflar gayet etkileyicidir.
Daha geniş bir apertür kullanarak arka planı bulanıklaştırabilir ve tüm dikkati yine asıl özne üzerine çekebilirsiniz.
Kimi zaman daha yükseğe çıkarak, kimi zaman yere yatarak farklı açılardan ve yüksekliklerden fotoğraflar çekin. Ya da bazen bir sonraki fotoğrafta olduğu gibi ayaklarınızı ıslatmanız gerekebilir.
Kompozisyon oluştururken renk kullanımı da oldukça önemlidir ve çoğu zaman göz ardı edilir. Belli bazı renk kombinasyonlarını bir arada kullanarak çarpıcı kareler yakalamak mümkün. Örneğin gece mavisi ve ışıklar burada güzle bir uyum içinde. Bir sonraki fotoğrafta ise yine birbirine uyan kırmızı ve mavi kullanılmış.
Bu kural fotoğrafınızda bulunan nesnelerin ne tarafa doğru hareket ettikleriyle ilgilidir. Örneğin bu fotoğrafta gördüğünüz teknenin sağında gidebileceği daha çok yeri var. Bu da teknenin o yöne doğru gideceğini hayal etmemize yardımcı oluyor. Aynı kural portrelerdeki kişilerin objektife bakmamasıyla da yakalanabilir.
Buradaki teori ise tıpkı yazı okuduğumuz zaman gözlerimizin soldan sağa gitmesi gibi, fotoğrafları da soldan sağa doğru incelediğimiz yönünde. Hem soldan sağa hem de boşluk kuralı sayesinde oldukça dinamik kareler yakalanabilir.
Bir fotoğrafta aynı anda iki önemli objeye yer verirken belirli bir derinlik veya oranlamayla aynı kare içinde hareketlilik yaratılabilir.
Bu aslında fotoğrafta yakalanabilen farklı zıtlık kompozisyonlarıyla oluşuyor. Örneğin bu fotoğraftaki sık sık dizilmiş kitapçı tezgahları ve üst kısımdaki ağaçlar birbirini taçlandırmış. Ama bu kural dahilinde bazen iki nesne birbiriyle mükemmel bir uyum içinde de olabilir. Örneğin bu Citroen ve Fransız Cafe sanki birbirlerine aitler.
Altın üçgenler kuralı aslında üçler kuralına çok benzer şekilde çalışıyor. Fotoğrafın aynı örnekteki gibi üçgenlere bölündüğünü hayal edin. Bu üçgenler sayesinde çeşitli unsurları fotoğrafımıza yerleştirebiliyoruz. Bu da esere dinamiklik ve hareket kazandıran kurallardan biri.
Bu metod aslında anlaşılması ve uygulanması en zor gibi görünen kuraldır. Kareyi bölen Fibonacci Spiral'i burada fotoğrafın içindeki akışı sağlayan bir harita gibi kullanılır.
Bu metodun 2400 yıldan beri hem matematikte, hem mimaride hem de sanatın diğer dallarında kullanıldığı ve Antik Yunan'a dayandığı bir çok kaynakta yer almaktadır.
Elbette fotoğrafları sürekli bilinçli olarak bu kurallar çerçevesinde çekmek imkansız. Ama bu rehber nitelikli çalışmada sizlere insan gözünün ve algısının nasıl işlediğinden bahsetmiş olduk.
Sanatçının diğer fotoğrafları için bu linke bakabilirsiniz.
Bunlar eskidendi.Artık herkes fotoğrafçı... Çıkarıyor cebinden telefonu tıklıyor çekiyor.Kompozisyonun kuralların canı cehenneme önemli olan gittiğin mekan yediğin yemek görünen marka.
sanat'ın en sevdiğim yanı, yaptığın işten keyif almak
Evet an itibariyle herkes fotografçı oldu yorumlardan da belli oldugu üzere kaynak işe yaradı herhalde :D