Ne halk ozanları geldi geçti bu topraklardan, hiçbirini unutmadık...
Ne halk ozanları geldi geçti bu topraklardan, hiçbirini unutmadık...
Dokuz Eylül ve Aydınlık kaynak olarak kullanıldı.
Oradan oraya savrularak çok zor şartlarda geçti hayatı. Gittiği yerlerde marabalık yapan Nesimi, bir köy ağasının kızı olan Dilber'e gönül verince tuttu kaçırdı. Bu kez yalnız değildi, beraber düştüler gurbet yollarına. Sonunda o dönemde göç eden herkes gibi taşı toprağı altın şehir İstanbul'a düştü yolları.
İstanbul'da da tutunamayınca Almanya'ya işçi olarak gitmek istedi fakat nefes darlığı nedeniyle sağlık rutininden geçemedi. Ailesiyle Osmaniye'ye göçmek zorunda kaldı. Osmaniye'de Yaşar Kemal'le tanışması onun için büyük bir şans oldu. Yaşar Kemal'in el ayak olmasıyla fabrikada işçi olarak çalışmaya başladı.
Haksızlığa uğrayan işçilerin grevlerinde başı çektiği için işten atıldı. Ne yapsam diye kara kara düşünürken Yaşar Kemal'in de desteğiyle ozanlığa başladı. Yıl 1967'de Tunceli'de Pir Sultan Abdal oyununda yer alarak deyişler söyledi. Salonda olay çıkınca tutuklandı.
Diken üstünde yaşadığı o dönemde, gözden uzaklaşmak için ailesiyle Zeytinburnu'nda bir gecekonduya yerleşti. Dönem şartlarında haksız yere baskı gören diğer sanatçılardan Yaşar Kemal, Atıf Yılmaz, İlhan Selçuk, Behice Boran, Yılmaz Güney ve Mahzuni Şerif gibi önemli ustalar da evinde kalıyordu.
Birçok kez içeri alınan usta, eziyetlere maruz kaldı. Bu içeri alınma olaylarından birinde 8 yaşındaki oğlu Mazlum da babasıyla beraber içeri alındı. Babasına gözünün önünde akıl almaz işkenceler yaptılar. Nesimi Çimen için en zor içeri alınma olayı buydu, bir baba olarak çaresiz bırakılmıştı.
Çok küçük yaştan itibaren derlemeler yaptı. Büyük ozanların deyişlerinden büyük bir arşiv ortaya koydu. Bağlaması değil curası vardı onun ve curasıyla tanınır hale geldi. Zamanla ününün ülke sınırlarını aşmasını sağlayacak adımı Paris'e giderek attı. Sanatını Paris sokaklarına taşımış oldu.
En ünlü müzikhollerde sahne aldı, yine buralarda albümler çıkardı. Siyasi görüşü nedeniyle işkencelere maruz kalan, ömrü boyunca hiç sosyal güvencesi olmayan, yurt dışındaki albümlerinin cüzi miktardaki telifleriyle hayata tutunan usta bir ozandı.
Oğlu doğuştan yetenekliydi. Can Yücel'in yönlendirmesiyle oğlunu konservatuvara gönderdi. Mazlum Çimen şimdi başarılı bir besteci, kemanist ve baletken, Torunu Saki Çimen de dedesinin ve babasının yolundan giderek piyanist ve oyuncu olarak yolunu çizdi.
Ne yazık ki bu büyük usta, arasında ozan, yazar ve düşünürlerin de olduğu 32 kişiyle beraber 27 yıl önce Sivas'taki Madımak Oteli'nde 2 Temmuz 1993 günü canlı canlı yanarak ölmeye mahkûm edildi. Madımak Oteli cayır cayır yanarken yüreklerde sadece külleri kaldı.
Halk müziğinin önemli ozanlarından Nesimi Çimen'in huzur içinde yatmasını temenni ediyoruz. Hiç unutulmayacaksın Büyük Usta...
ülkenin en büyük utançlarından biri ne yazık ki Madımak Katliamı. bir avuç yobazın, sarıklının, kana susamış şeriatçının aldığı ülkenin aydın canları.. asla unutmayacağız, unutmalarına izin vermeyeceğiz.
Hâlâ anlamıyor kimse. Insanlar işkence gördü evet, yakıldı evet, öldürüldü ama hala anlamıyorlar, bugün hiç değilse işkence görmüyorsan bu insanlar sayesinde. Onlar düzeni bozmaya değil, düzensizliğe ses çıkarttılar. Ne dediler ayıp olan, suç olan ne yaptılar? Bugün birisi anadolunun en ücra köşesinden sesini çıkartıp hak talep edebiliyorsa, makam mevki için götnü satanlar sayesinde değil, canını ortaya koyanlar sayesinde. Türkü söyleyen insanları yaktılar demişler bir yerde, bizim türkülerimiz hiç bir zaman sırf eller havaya, coşalım diye yazılmadı ki. Dert anlattı, hak anlattı, yol anlattı... Bir gazeteci neden susturuluyorsa, sanatçılar da o sebeple susturuldu. Sustular.