2000 yılında doğanlar önümüzdeki sene liseye başlıyorlar. Artık değil 80'lerde, 90'ların sonunda olan şeyleri bile bilmeyen bir nesil geliyor. 'Bunları bilen liseli olamaz' şiarından hareketle bir liste derledik. 'A şu yok', 'a bu da yok', vs. diyeceğinizi biliyoruz ama maalesef 1000 maddelik bir liste yapsak bile eksikler olacağının da farkındayız. O nedenle bu gözle bakın bakalım ne kadar liseli değilsiniz.
1999 yılında ortalığı kasıp kavurmuştu.
Retro modasıyla yeniden gündeme gelse de liseliler bunun kıymetini bilemez, takanlar yine zamanının liselileri.
Belki de futbolcu kaçırıp sözleşme imzalatmanın ilk örneklerinden. Sonu iyi olmadı ama hatırlayanlar o gergin günleri mutlaka hissedecektir.
'Teleon' bile başlı başına bir liseli turnosolu iken bir de üstüne grup raptiye'den 'Hello Malatya'...
Ne için girildiği bilinmeyen, ama herkesin mutlaka girdiği bir site olarak tarihteki yerini almıştır.
Şimdikiler için 'Game of Thrones' ne ise eskiler için Küçük Onur'un Sedat Peker ile tanışmadan evvel çektiği Karate Can dizisi bizler için oydu.
Bunun on bini, elli bini, yüz bini de vardı. Hatta milyonları vardı bunların.
emraL'daki 'l'nin 'h' gibi yazılmasıyla olsun, kaşlarıyla olsun birebir Emrah çakması arkadaşın günlerce TV'lerde gezip Emrah çakmasını olmadığını anlatmaya çalışmasını yaşayan bilir.
Kompela başlı başına bir simge iken bir de yanına akın'ı koyunca saykodelik bir program çıkmıştı ortaya, liseliler bunu bilemez.
SMS, internet nerede? direkt radyoyu arayıp şarkımızı isterdik biz.
Böyle bir listenin olmazsa olmazı Hikmet Şimşek'in hazırlayıp sunduğu pazar konserleridir. O zamanlar kıymetini bilememişiz, ardından 7'den 77'ye başlardı diyerek Barış Abi'yi de anmış olalım.
Sirillo'suz, hayme pahilyo'suz, Maria huvakina'sız bir liste olur mu?
Her hatadan sonra sayı kazanılmaması, sadece servis geçmesi, beş saat süren voleybol maçları...
Şimdinin jan janlı ambalajlarındaki sakızlar gibi değil. Tek başına satılan, tadıyla, araba resimleriyle aklımızı alan sakız.
Hala mevcut olabilir ama o çikolata çeşmesinin tadını bilemezsiniz... Nutella mı? pehh!
Bir insan neden bu listeye girer ki diyorsunuz belki de ama işte anlayamazsınız ki?
Erol Altaca demişken bu unutulur mu? Şimdi yüzlercesi var ama haki ve sarı tonları ile bezenmiş bu kitap nasıl unutulabilir ki?
Şimdinin torrentçilerinin, itunes'cularının asla bilemeyeceği bir yapılanma.
Şimdi Arda'lar şampiyonlar ligi'nde final oynuyor ama zamanında biz Kubilay'larla idare ediyorduk.
Ne saçma diyebilirsiniz ama bir dönem takmayanları dövdüğümüzü biliriz.
Siz şimdi TV'de Davut heykelini bile sansürlü görüyorsunuz ya, biz bu klipleri izlemiştik.
Siz bankaların eskiden çocuk dergileri bastığını biliyor muydunuz? Abla dergi geldi mi deyip de yeni gelen dergiyi ücretsiz almanın keyfini bilmezsiniz.
Şimdilerde Pepsi bile unutulmaya yüz tutmuşken biz acayip kolalar içiyorduk.
Mesela siz hiç bu hareketleri göremeyeceksiniz.
Hatta çok değişik gazozlarımız vardı...
Akbil, istanbul kart falan hikaye kağıt bilet bildiniz mi?
İçinde ateş yanan bir otobüse bindiniz mi hiç? nerede şimdiki TV ekranlı, konuşan otobüsler. Bizim otobüslerde biletler şoförün tek bir hareketi ile bilet kutusu içinde cayır cayır yakılırdı.
Şimdi çocuklarımız sokakta oynamıyor diye ağlıyorsak sorumlusu biraz da biziz, onları zamanında sokaktan evlere çekmiştik.
Erol Taş çocuklarıyla nerede geyik seviyor? Evet İstanbul'un göbeğindeki Gülhane Parkı'nda. Şimdi Darıca'ya gitmek gerek bu hayvanları görebilmek için.
Efsane diziler vardı.
Çekingen, utangaç bir nesildik. 30 kupona arcopal yemek takımı veren gazetelerden esinlenmemiz uzun sürmedi.
Kola şişeleri annelerimiz çiçek eksin diye onlara tas hediye ederdi.
Daha sonrakileri siz de biliyor olabilirsiniz ama Bülent Ersoy ile Cem Adler ile başladı. Cem'in annesinin çığlıkları hala kulaklarımızda.
Mehmet Günsür'ün çocukluğunu biliyoruz biz.
Taksim'de ağaç bırakmamaya yeminli belediye ve hükümet buna İstiklal caddesi'ndeki ağaçlar ile başlamıştı.
Milleti hareketsizliğe, koltuğunda çakılı kalmaya zorlayan bir garip jimnastikti bu.
Bir İtalyan milletvekilini nasıl oluyor da neredeyse tüm Türk erkekleri biliyor diye merak ediyorsanız bir bilene sorun Cicciolina'nın maceralarını, seçim kampanyasını.
İki tekrarın ardından, ninolay bir anda yiyolar oluyordu da şaşırıyorduk.
Bunu yiyen arkadaşınızı güldürüp boğmaya çalışmak modaydı.
Şimdi çakma vampirler ile karıştırmayın, sahici korkuydu.
Ahh Vincent...
Bunun İtalyan versiyonu vardı, o çok tutunca bizimkiler neden biz de yapmayalım dediler... Yapmayalardı iyiydi...
Bir zamanlar Amerika Birleşik Devletleri galalara çocuk gönderirdi. Şimdilerde bir hayal.
Annesi babası kupon biriktirip bunu almayan yoktur. Hiçbir işe yaramadığı halde bu kadar çok satılan tek ürün olabilir. Bir nevi şimdinin 'denge bilekliği' gibi bir şey.
Artık üretilmiyor ve liseliler hiç bilemeyecek.
Biz bunları düşündük işte...
Unutulur mu bu yakarış!