Bu şiir Divan Edebiyatında Rücu sanatına iyi bir örnektir. Rücu, ilk dizede söylenilen şeyin, ikinci dizesinde ondan vazgeçmek demektir!
Şiirin hikayesi ise şöyle: Bir gün padişah Vehbi Efendi'yi yanına çağırır ve: 'Bana öyle bir şiir yaz ki bir mısrasını okuyunca içimden seni öldürmek, bir sonrakini okuyunca ise ödüllendirmek gelsin' der.
Sünbülzade ise bu şiiri yazar:
Not: Bilinmeyen kelimeler için, sözlük en alttadır!
İkinci Dize: Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can.
İkinci Dize: Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan.
İkinci Dize: Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan.
İkinci Dize: Bir gümüş ibrik ile destine ab-i revan.
İkinci Dize: Ard eteğin beline, olmasın çamur aman.
İkinci Dize: Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan.
İkinci Dize: Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan.
İkinci Dize: Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman.
İkinci Dize: Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.
İkinci Dize: Esselamun aleyküm ve aleykümselam.
1- Bezm : Topluluk, toplantı.
2- Cism-i can : Cisim olan can.
3- Lal-ı şarap : Kırmızı şarap
4- Hatem-i zer : Cömertçe sunulan altın
5- Dirahşân : Parlak, parıldayan
6- Nevcivan : Yeni civan, genç.
7- Dest : El
8- Ab-ı revan : Akar su.
9- Sahtiyan : Cilalanmış deri.
10- Revan : Giden, akıcı.
11- Na-gehan : Birden bire, aniden
12- Şadüman : Bahtiyar, sevinçli.