Bazen rüyalarımıza girdiği doğrudur.
'Aman 1 sene dayanayım sonra eve çıkarım zaten.'
''Nasıl ya gerçekten bu kadar rahat mı devlet yurtları ? İnanamıyorum ya biz boşu boşuna o kadar para veriyoruz!'' cümlesi çok tanıdık geldi değil mi?
Belki de bunun sebebi açığa çıkarılamayan kıskançlıktır.
Ya girerken parmak basmayı unutmuşsundur, ya da kargodan hediye gelmiştir kim bilir?
O kağıtlara ne senaryolar yazılıyor be!
Memura kaptırmamak için verilen yaşam mücadeleleri.
Şu 5 yıl içerisinde kettle'a verdiğim parayla şu an ev almıştım be ev. Neyse tamam o kadar abartmayayım da küçük bir işletme açmıştım.
Börek açmayı bilmiyorsanız çok da sorun değildir aslında.
Allah korusun ya.
Gerçi erkek öğrenciler gittikten sonra da erkek kantin çalışanlarına sulanan kız abazanlara da rastladım. Her iki iğrenç manzarayla da karşılaşan biri olarak ikisinin de aynı orantı da iğrenç olduğuna yemin edebilirim.
Ve kalbinde minik çarpıntılar başlar.
Alıştıktan sonra da en ufak insan azlığında kendinizi yalnız hissedersiniz.
Hele benim gibi BEŞ yıl kalırsanız, tanışabileceğiniz bütün insan tipleriyle tanıştığınızı düşünürsünüz.
Yediğiniz içtiğiniz ayrı gitmez, istediğinizde yatağını açar size korkmadan uyuyabilmeniz için, omuzları hep hazırdır siz gidip ağlayın diye, her şeyinizi ama her şeyinizi bilirsiniz ( tuvalette kalma sürelerine kadar :D).
Üniversiteye başlarken evinizden ayrıldığınızda hissettiğiniz üzüntüyü hissedersiniz, sebebi artık aileniz olan, yukarıda bahsettiğim dostlardan ayrılcak olmanızdır. Tabi ki sadece bedenen.