Kuzey Kore’de devletin, kısacası ülkenin lideri Kim Jong-Un’un sözcülüğünü, propagandasını yapan sadece devlet kanalları serbest. Ülkedeki televizyonlar da sadece devlet kanallarının frekansını çekecek şekilde üretiliyor ve yapılan programlar da bir parti bülteni tadında. Güney Kore kanallarını izledikleri gerekçesiyle idam edilen insanlar da var.
Yabancı sigara içiminin ülke çıkarlarına ters düşeceği düşünülerek ülkede ithal sigara içimi şu anda yasak. Bununla beraber yerli sigaralara da yüksek oranda zam uygulanıyor. Unutmadan lider Kim Jong-un’un hastane açarken bile sigara içen bir lider olduğunu da söylemek gerek.
İnternet'in yasak olması da bizleri şaşırtmıyor tabii. Halkın kullanamadığı, sadece devlet yetkililerinin kullanabildiği Kwangmyong adındaki ülke içi ağa bağlantı gerçekleştirilebiliyor. Sebebi ise diğer ülkelerde olan kötü şeyleri görüp halkın onlara karşı olumsuz bir tavır içine girmesi ihtimali. Kulağa mantıklı geliyor(!)
Halkının %70’inin ateist olduğu Kuzey Kore’de sayıca çok olmasa da Protestanlık mezhebinden Hristiyanlar da var. Güney Kore’de hızla yayılan Hristiyanlığa karşın Kuzey Kore bu konudaki katı ve olumsuz tutumuyla dünyadaki Hristiyanların en fazla baskı gördüğü ülkeler sıralamasında ilk sırada yer almakta.
Kadınların ve erkeklerin saçının teline bile karışılıyor Kuzey Kore’de. Devlet, kadınlar için 18, erkekler içinse 10 farklı saç modeli belirlemiş. Yani düşününce kadınlar erkeklere göre biraz daha şanslı bu konuda.
Kuzey Kore’de yaşayan biri, Kore İşçi Partisi üyesi değil ya da iyi bir nüfuza veya konuma sahip değilse ülke dışına seyahat etme şansı da yok denecek kadar azdır. Güç bela bir pasaport çıkarttıran bir kişi, seyahat bitiminde pasaportunu yetkililere teslim etmek zorundadır.
Kuzey Kore’de, yapılan parçaların devlet kontrolünde olması ve şarkı sözlerinin de ülkedeki rejimi övmesi isteniyordu. Yakın zamana kadar ülkede yabancı müzik dinlemek de yasaktı. Bu konudaki tutumda ise bir kırılma söz konusu. Faşizme destek vermekle itham edilen ve konserlerine askeri üniformalarla çıkan Slovenyalı metal grubu Laiback ülkede konser veren ilk yabancı grup olmuştur.
Ülkede şu anda tek başına iktidarlığını sürdüren Kore İşçi Partisi dışında bir başka siyasi oluşum veya örgütlenmeye gidilmesi yasak. Oldu da böyle bir girişimde bulunuldu, sonuçları da idama kadar gidecek ağırlıkta.
Seyahat özgürlüğü kısıtlı olan bir ülkede araç sayısının da ne kadar olacağını az çok kestirebiliyor insan. Başkent Pyongyang dışında, ülkedeki diğer şehirlerde askeri araçlar ve kamyonlar dışında çok az şahsi araç görebiliyorsunuz. Halk genel olarak şehir içi ulaşımda bisiklet kullanmayı tercih ediyor.
Geceleri belli bir saatten sonra ülkeye elektrik verilmiyor.
başkanlık sistemi geldiği zaman Türkiye nin ilerideki hali !!!
Adamlar, 1984 kitabının distopik geleceğini yaşıyor. Bir yanda, istese bu düzeni kısa sürede yıkabilecek koca bir halk, diğer yanda ise bir avuç azınlığın yönettiği mutlak iktidar. Ne oligarşi be!
Sanırsın biz çok özgür yaşıyoruz, önce bi kendimizi düzeltelim sonra Kuzey Koreye şaşırırız.