Güney Kore- Kuzey Kore sınırındaki Kijong-dong Barış Köyü'nde henüz hiç yaşam belirtisi görülmemesine rağmen Kuzey Kore yıllardır iki yüz kişinin yaşadığını ve oldukça mutlu olduklarını iddia ediyor. Dahası düzenli olarak sokak lambalarını yakıyor ve hatta sokaklarını temizletiyor ancak Güney Korelilerin şehirde gördükleri tek insanlar sokağı temizleyen kişiler... Bu gizemli köyün hikayesi için...👇
Kijong-dong, bir su kulesi, elektrik hatları, temiz sokakları ve çok sayıda binanın pencerelerindeki ışıklarıyla uzaktan tipik bir köy gibi görünüyor. Ancak 'Barış Köyü'ne daha yakından bakıldığında, burada tek bir sakininin bile olmadığı ve hiçbir zaman da yaşamadığı ortaya çıkıyor.
İşte bu örtbas etme yaklaşımını kullanan Kuzey Kore hükümeti, Güney Korelileri Kuzeylilerin lüks içinde yaşadıklarına inandırmak için Kijong-dong'u inşa etti. Kuzey Kore bugüne kadar bu hayalet kasabanın hayat dolu olduğunu iddia ediyor ancak daha yakından bakıldığında bir köyden çok terk edilmiş bir Hollywood setine benzediği ortaya çıkıyor.
Kanlı savaş, Kuzey ve Güney'i üç yıl boyunca zor zamanlar yaşatmış ve üç milyon insanın ölümüyle sonuçlanmıştı. Ateşkes açık düşmanlıkları sona erdirse de, iki taraf da resmi olarak barışı kabul etmedi. Her iki ülkeyi ayıran Kore Tarafsız Bölge hala dünyadaki en değişken ve ağır silahlı bölgelerden biridir. Dikenli tel örgüler, karakollar ve yüzbinlerce askerle korunan sınırı kara mayınları kaplıyor.
Her iki ülke de o bölgedeki sivil yerleşim yerlerini boşaltmıştır. 1953'ten sonra, ülkeler her iki tarafta da yalnızca birer köyü elinde tutabilir veya inşa edebilirdi. Güney Kore, Daeseong-dong'u ya da diğer adıyla 'Özgürlük Köyü'nü elinde tutmayı tercih etti. Köy, savaş başlamadan önce topraklarda yaşayan yaklaşık iki yüz yirmi altı kişiye ev sahipliği yapıyor. Köye ek ziyaretçi giremiyor veya orada yaşayamıyor. Özgürlük Köyü sakinlerinin özel kimlikleri bulunuyor ve her gece saat 23:00'ten sonra sokağa çıkmaları yasak.
Kuzey Kore, Barış Köyü'nde iki yüz kişinin yaşadığını iddia etse de, Güney'den gözlemciler orada gerçekten tek bir kişinin bile yaşamadığını söylüyor. Güney Kore tarafına yerleştirilen çok uluslu birliklerin Komutanı Robert Watt, birçok binanın pencerelerinin boyalı olduğunu söylüyor. Diğer yapıların ise zemini olmayan sadece dış cepheler olduğunu iddia ediyor. Bir diğer uyguladıkları yöntem ise yaşam varmış gibi görünmesi için rutin olarak yanan elektrikli sokak lambaları. Bu lambalar 1950'lerde Kuzey Kore'de neredeyse hiç duyulmamıştı ve görünüşe göre güneylileri etkilemek için yerleştirilmişti.
Kuzey Kore hükümeti bugüne kadar kasabanın yüzlerce mutlu sakini olduğunu iddia ediyor. Hatta kasabada bir çocuk bakım merkezi, anaokulu, ilk ve orta okul ve ayrıca bir hastane olduğunu da söylüyorlar. Gerçekte ise günlük bakım işçilerinden başka kimse yok. Bakanlar, bu kişilerin zaman zaman gereksiz yere sokakları süpürdüklerini görebilirler.