1900'lerin başında, İzmir ve İstanbul gibi şehirlerde olduğu gibi Trabzon'da da futbol yavaş yavaş popüler bir spor haline gelmeye başlamıştı. İlk zamanlarda Trabzon'daki Rumlar futbola merak salmıştı, takımları vardı. Daha sonra diğer Trabzonlular da futbolun büyüsünü keşfetti.
Trabzon'un ilk kulübü 1921 yılında kurulan Trabzon İdmanocağı'ydı. Ardından 1924'te İdmangücü kuruldu ve diğer takımlar da bunu takip etti. Yerel ligin başlamasıyla bu kulüpler şehrin futbol kültürünün temellerini attı.
1962'de dönemin Futbol Federasyonu başkanı Orhan Şeref Apak, tüm yurtta illerin güçlü ekiplerle ulusal ligde temsil edilmesi için bir seferberlik başlattı.
1960'lara kadar şehirde adeta bir mezhep kavgasına dönüşen İdmangücü-İdmanocağı rekabetinin sonlanmasını, Trabzonspor adıyla bir şehir takımı kurulmasını Trabzonlular da istiyordu.
2 Ağustos 1967'de, kulüpler birleşme kararı aldı ve Trabzonspor kuruldu.
1974-1975 sezonunda birinci lige yükselen Trabzonspor, ligi 9. tamamladı. Ancak aynı sezon Türkiye Kupası'nda finale kadar çıkmayı başardı.
Türk futbolunda devrim yapacak bordo-mavililerin ayak sesleri duyulmaya başlamıştı.
Üstelik bu başarı geçici de olmayacak, 1980'lere kadar sürecek 'fırtına', tüm şiddetiyle esmeye devam edecekti.
Başarılar başarıları kovalamaya başladı...
Türk futbolunda İstanbul takımlarının hakimiyetine, gücüne karşı Anadolu'dan çıkan ilk şampiyon Trabzonspor'dur. Aslında yalnızca bu bile bir şampiyonluktan çok daha fazlasını ifade eder!
6 lig, 8 Türkiye Kupası'nı müzesinde ağırlayan bordo-mavililer, fırtına gibi estiği dönemlerde yalnızca Türkiye'de değil, Avrupa'da da çok konuşuldu...
Trabzonspor, Avrupa kupalarında 116 maçta 45 galibiyet, 30 beraberlik ve 41 mağlubiyetlik grafiği ile en yüksek galibiyet ortalamasına sahip Türk takımıdır.
'Eskiden Avni Aker'de korner kullanan takım kendini şanslı sayardı!'
'Futbolculuk dönemimde Avni Aker'e çıkarken ayaklarım titrerdi!'
'Kararımı vermiştim artik Trabzonspor'dan ayrılıyordum başkan
ve yönetimin tüm ısrarlarına rağmen kararım netti, vedalaştık sonra valizimi
topladım ve havaalanına gittim tam bu sırada başkanın benim için özel uçak tahsis ettiğini öğrendim, tüm ısrarlara karşın takımdan ayrılmak isteyen oyuncuya özel uçak kiralayacak kadar oyuncusuna değer vermek, işte o an yanlış karar verdiğimi düşündüm direkt kulübe geri gittim ve sözleşmeyi imzaladım.' Şota Arveladze'Trabzon'dan ayrılma vaktim gelmişti artık, son bir kez köfte
yemek için Akçaabat'a gittim orda yanıma gelen küçük kız 'Ünal abi bizi bırakma lütfen biz seni çok seviyoruz' dedi. gidemedim işte, gitmedim, o küçük kız için, beni çok seven taraftar için kaldım Trabzon'da.' Ünal KaramanBöyle bir şehrin takımı, Fenerbahçe'ye 1 saat ağladıktan sonra
imza attım diyen Ali Kemal Denizci'lerin takımı.
Trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. Benim için Trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali kahramandı. Öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti.
Kazım Koyuncu