Allah affetsin ama ben de 1-2. sınıfa falan gidiyordum ve yeni bir kelime öğrenmiştim. ''Amcık '' Yanlış hatırlamıyorsam kime sorsam anlamını söylemişti ve yine yanlış hatırlamıyorsam pis ağabeylerim bana '' Kötü bir şey değil, hatta sokakta bile söyleyebilirsin '' deyip vermişlerdi gazı. Ben de o gazla ertesi gün okula giderken sokağın ortasında avazım çıktığı kadar '' AMMCCIIIIKKKK '' diye melodik bir şekilde bağırmıştım. Tabii ardından ağabeylerimin gülmeleri ve benim onlara bakarak sanki iyi bir halt yemiş gibi sırıtmam ve akabinde annemin gözlerinden lazer çıksa beni parça pinçik edecek bakışları.. Geri kalanında ne olduğunu hatırlayamıyorum. Ya çok küçük olduğumdan ya da annemin beni eve geldiğimizde bayıltana kadar dövüp hafızamı resetlemesinden.. Bu da böyle bir anımdır. Hadi eyvallah
ben de bi tane patlatiym. bi gün babamın bi arkadaşının ailesi ve bizim aile pikniğe gidicez. ben o zamanlar 6-7 bilemedin 8 ancayım. çok tuvaletim geldi ama babamın arkadaşı da gelmek üzere. babam da çok soğuk bi adamdı. bana hiç vurmadı hayatımda ama ben hep babamdan korkardım. tuvalete giremedim babam kızar diye. neyse gittik pikniğe. ben ishal olmuşum. dururken dururken pırt diye gitti. neyse ki fazla gitmemiş. sadece donum batmış. annemle kimsenin olmadığı bi yere gittik donu çıkardım pantolonu öylece giydim geri döndük. ama o iğrenç kirli don benim aklıma gelip gelip midemi bulandırıyo. en son dayanamayıp kustum o da pantolona geldi pantolon da battı. onu da çıkarıp o zaman bebek olan kardeşimin battaniyesini belime dolayıp durmuştum.
mahalleye döner dönmez arkadaşlarım arabanın etrafına geldi. hadi gel maç yapıcaz diye. benim arabadan çıkmamla eve depar atmam bir oldu. hala o gün aklıma geldikçe düşünürüm acaba eve doğru belimde battaniyeyle koşarken frikik vermiş miyimdir diye. bi kaç gün evden çıkamamıştım
Ortaokul ikideyim. O zamanki Türkçe öğretmenimiz Manyak gibi biriydi. Ödev vermiş, ders kitabındaki tüm metinleri okuyup içindeki bilmediğimiz kelimeleri bir deftere yazıp cümle içinde kullanacakmışız. Neyse dönem sonu da kontrol edeceğini söylemiş. Ben de dahil hiç kimse yapmadı tabi ki böyle bir şeyi. Neyse dönem sonu geldi. Kadın almış eline sopasını tek tek listeden çağırıyor tahtaya yapmayanı bekletiyor. Tabi sıra bana gelince dayak yiyeceğimi anlamıştım, defterimi çantamdan hiç çıkarmadan usulca yanına gidip hocam benim defterim evde kalmış, öğle arası gidip getirsem olur mu demiştim. O da olur demişti (hayret) Ben hariç tüm sınıf o sopayla dayak yemişti. Ellerine kaç tane patlattı manyak kadın Allah bilir. Neyse öğle arası gittim eve, açtım defterimi.
Ablamla bulduğumuz kadar kelime yazıyoruz, o söylüyor ben yazıyorum. Okula gittim ders başlayacak. Tabi hâlâ korkuyorum. Çünkü kadının beklentisi en az 10 15 sayfa yazmak. Mecbur gittim gösterdim, korkunun ecele faydası yok. Kadın aferin dedi bana yıldız attı. O sene Türkçe dersinden 5 ile geçen tek öğrenci bendim. Geri kalan herkes en yüksek 3 ile geçmişti. Niye anlattım bilmiyorum ama sanırım diğer öğrencilerin dayak yemiş olmasını hazmedemiyorum.
Allah affetsin ama ben de 1-2. sınıfa falan gidiyordum ve yeni bir kelime öğrenmiştim. ''Amcık '' Yanlış hatırlamıyorsam kime sorsam anlamını söylemişti ve yine yanlış hatırlamıyorsam pis ağabeylerim bana '' Kötü bir şey değil, hatta sokakta bile söyleyebilirsin '' deyip vermişlerdi gazı. Ben de o gazla ertesi gün okula giderken sokağın ortasında avazım çıktığı kadar '' AMMCCIIIIKKKK '' diye melodik bir şekilde bağırmıştım. Tabii ardından ağabeylerimin gülmeleri ve benim onlara bakarak sanki iyi bir halt yemiş gibi sırıtmam ve akabinde annemin gözlerinden lazer çıksa beni parça pinçik edecek bakışları.. Geri kalanında ne olduğunu hatırlayamıyorum. Ya çok küçük olduğumdan ya da annemin beni eve geldiğimizde bayıltana kadar dövüp hafızamı resetlemesinden.. Bu da böyle bir anımdır. Hadi eyvallah
ben de bi tane patlatiym. bi gün babamın bi arkadaşının ailesi ve bizim aile pikniğe gidicez. ben o zamanlar 6-7 bilemedin 8 ancayım. çok tuvaletim geldi ama babamın arkadaşı da gelmek üzere. babam da çok soğuk bi adamdı. bana hiç vurmadı hayatımda ama ben hep babamdan korkardım. tuvalete giremedim babam kızar diye. neyse gittik pikniğe. ben ishal olmuşum. dururken dururken pırt diye gitti. neyse ki fazla gitmemiş. sadece donum batmış. annemle kimsenin olmadığı bi yere gittik donu çıkardım pantolonu öylece giydim geri döndük. ama o iğrenç kirli don benim aklıma gelip gelip midemi bulandırıyo. en son dayanamayıp kustum o da pantolona geldi pantolon da battı. onu da çıkarıp o zaman bebek olan kardeşimin battaniyesini belime dolayıp durmuştum.
Ortaokul ikideyim. O zamanki Türkçe öğretmenimiz Manyak gibi biriydi. Ödev vermiş, ders kitabındaki tüm metinleri okuyup içindeki bilmediğimiz kelimeleri bir deftere yazıp cümle içinde kullanacakmışız. Neyse dönem sonu da kontrol edeceğini söylemiş. Ben de dahil hiç kimse yapmadı tabi ki böyle bir şeyi. Neyse dönem sonu geldi. Kadın almış eline sopasını tek tek listeden çağırıyor tahtaya yapmayanı bekletiyor. Tabi sıra bana gelince dayak yiyeceğimi anlamıştım, defterimi çantamdan hiç çıkarmadan usulca yanına gidip hocam benim defterim evde kalmış, öğle arası gidip getirsem olur mu demiştim. O da olur demişti (hayret) Ben hariç tüm sınıf o sopayla dayak yemişti. Ellerine kaç tane patlattı manyak kadın Allah bilir. Neyse öğle arası gittim eve, açtım defterimi.