İnsanlarla muhatap olmayı seversiniz/sevmezsiniz, çocuğunuz olduğunda ve yürümeye başladığında ister istemez birçok insanla münasebet kurmak zorunda kalırsınız. Hele bir de çocuğunuz çok sevimli ve tatlıysa (diğer insanlar için yani, size kendi çocuğunuz olduğu için zaten tatlı gelecektir) etraftan çok ilgi çekecek, haliyle hâl ve hareketleri de dikkat çekici olacaktır. Dolayısıyla çocuğunuzla iyi bir iletişim kurarak size memnun edenler olduğu kadar sizi gıcık edenler de çıkacaktır.
Çocuğunuzun canı çikolata veya cips istemiştir. “Ara sıra yemekten bir şey olmaz” diye eline bir tane cips verirsiniz ve az ötede birisi çıkıp 'bu tip şeyler sağlık için zararlı' diyebilir. 'Cips, çikolata yerse obezite falan olur' diye felaket tellallığına başlarlar. Bunlar, çocukların giyimine de karışmakta bir sakınca görmezler. 'Bu üstündekiyle terler bu' veya 'Üşüyecek ama bu çocuk böyle' diye sizi azarlıyor gibi konuşma hakkını kendinde gören, çocuğunuzu sizden daha iyi tanıyan insanlar hep olacaktır.
Küçük çocuğun bazı şeyleri anlayamaması onun gerizekalı olduğunu değil, henüz hazır olmadığının göstergesidir. Sizin söyleyeceğiniz basit komutları (kalk, gel, git, ver, al vs) pekala anlayabilir. Sizi anlaması için sesinizi ve telaffuzunuzu değiştirmenize gerek yoktur. Gel gelelim kimileri çocuğunuzun karşısına dikilip 'şen şukulata mı yiyioşuuun?' diye özürlü gibi konuşmaya başladığında, eğer çocuğunuza böyle konuşmuyorsanız, çocuğunuz bunu garipseyecektir. İçinden 'bu teyze niye böyle konuşuyor?' diye düşünecek ve meraklı gözlerle bakacaktır.
İnsan bir yaşında da olsa, 80 yaşında da olsa insandır. Dolayısıyla kafasının bazı şeylere ermediği küçüklük evresinde de yumuşak, içten, anlayışlı davranılmakla beraber kesinlikle insan gibi davranılmayı hak eder. Bebek arabasıyla çocuğunuzu gezdirirken yanınızda duran birisinin çocuğun dikkatini çekmek için parmak şıklatıp durması bu yüzden garibinize gidebilir. Ya da kendi kendine dolaşan çocuğa ellerini şaplatıp hadi zıpla, hadi şöyle yap, hadi böyle yap diye emirler verenler de mutlaka olacaktır.
Özgüveni gelişsin ve kendi başına durmayı öğrensin diye çocuğunuza arabaların olmadığı güvenli alanlarda koşmasına izin verirseniz en çok bu tipleri görürsünüz. Yanınızdan geçerken çocuğunuza 'düşersiiiinnn' diye bağıranlar, çocuğu bırakıp direkt sizi muhatap alarak 'düşecek bak, dikkat et' diyenler, yanında birisiyle otururken sizi ve çocuğunuzu film izlermiş gibi seyrederken yanındakine 'bak düşecek' şimdi diyenler, çocukta müthiş bir düşme fobisi yaratmak için el ele vermişlerdir. Bütün bunlar 'çocuk dediğin düşer, düşerse de kalkar' prensibini bilmemekten kaynaklanır. Bu yüzden çocuk düştüğünde kendisinin kalkmasını beklediğinizde müdahale edip onu kaldırmak isteyenler de çıkacaktır. Kısacası sizin, çocuğunuzun düşebileceğinin idrakinde olmadığınızı düşünen tiplerdir bunlar.
Çocuğunuzla geziyorken karşıdan bir çift geliyorsa, hele bunlar ergense hemen yolunuzu değiştirin. Aksi takdirde kızın erkeğe veya erkeğin kıza sevimli görünmek için çocuğunuza yapışacağı gerçeğiyle yüzleşirsiniz. Aslında daha ziyade kızların erkeklere 'anaç' görünmek amacıyla 'bak ne kadar tatlı çocuk, yerim yaa' demesi pek zararlı değildir. Ama çocuğunuzun yanına gelip önünü keserek 'ama sen çok tatlısıııııınnnn' diyerek sizi çileden çıkarabilme ihtimali söz konusudur.
Anne ve babaya doğrudan bir şeyler söyleyemeyen ve bunu çocuk üzerinden yapan hasta insanlar da mevcuttur bu dünyada. Mesela soğuk havada bir yere gitmeniz icap ettiğinde bir teyzenin gelip çocuğunuza sanki anlıyormuş gibi 'seni annen bu havada dışarı mı çıkarttı?' diye sorması, 'gelinim sana söylüyorum, kızım sen anla' mukabilinden bir davranış olacaktır. Ya da çocuğunuz kendisini özgür hissetsin diye onu biraz geriden takip ettiğinizde birisinin karşısına dikilip “annen nerde senin bakıyım?” diye sorduğu kişi aslında sizsinizdir. Bunların çoğu kendi çocuklarının yakasını bırakmayan “helicopter parents” tipi insanlardır.
'Seni çirkin seniii', 'gel buraya köpekk' diye çocuğunuzu sevenlere, çocuğun o yaşta 'çirkin'in ve 'köpek'in teşbih olduğunu anlamadığını izah etmelisiniz. Anlamazlarsa doğrudan susturma hakkınız var. Nazar değmesin diye çocuğa çirkin derseniz belki gerçekten nazar değmez ama çocuk kendisini çirkin zanneder. Psikolojik problemler yaratır.
Çocuk ağlar. Evet, çocuk ağlamalıdır da. Ağlamak, aynı gülmek gibi duyguların dışavurumudur ve çocuk için 'doğal' bir şeydir. Fakat nedense çocuk ağlar ağlamaz dikkatini dağıtmak için 'baaakkk burda ne varr' diyenlerden tutun, 'amca kızıyo bak ağlama' diye korkutarak psikolojisini hepten bozan tipler hep olacaktır. Bunların derhal 'bırak ağlasın' diye bertaraf edilmesi lazımdır. Zaten çocuk içini boşalttıktan 1-2 dakika sonra kendisi susar.
Çocuğunuzu biraz serbest yetiştirmeye karar verdiyseniz, 'kirlenmek güzeldir' misali ellerini yere sürmesine ve kıyafetlerini kirletmesine ses çıkartmazsınız. Eve gidince ellerini güzelce yıkayıp giysilerini de makineye atacağınızı bildiğinizden, çocuğun eğlenmesini ve eğlenirken keşfetmesini engellemezsiniz. Ancak sizin bu yaptığınızı yanlış bularak çocuğa 'hayııırr pis o' diyenler veya size dönüp 'bak ellemesin yerlere, pis oralar' diye size yerin pis olduğunu öğretenler çıkacaktır. Bunlar sizin yerin pis olduğunu bilmeyecek derecede salak olduğunuzu düşünen tiplerdir.
Kucağınıza aldığınız çocuğunuzla yürüyen merdivenlerden inerken arkanızda duran ve ellerinin ne kadar temiz olduğunu bilmediğiniz birisinin çocuğunuzun ağzının etrafı başta olmak üzere mikrop kapabileceği tüm bölgelere dokunmasını önlemek istiyorsanız çocuğunuzu hiç olmazsa bir süre insanlardan uzak tutmalısınız. Aynı tipler çocuğunuz yürümeye başladığında birden çocuğu kucaklayacak ve bu durumda çocuğunuz ne olduğunu anlamazsa onun çığlık atmasına neden olacaklardır. İyisi mi çocuğun hep yakınında durun.