Ne şanslıymışız meğer!
Ne şanslıymışız meğer!
Böylece virüsün yayılma hızını düşürmeye katkıda bulunuyor ve risk grubundaki insanlarımızı da koruyoruz. İyi de yapıyoruz.
Artık sadece alışveriş ve sağlık gibi zorunlu durumlarda çıkıyoruz evlerimizden. Oysa önceden her istediğimizde hiç düşünmeden o kapıdan çıkıp gitme lüksümüz vardı.
Koronavirüsten önce kapısının önünde her gün savaşlar yaşanan milyonlarca insanı biraz anladık mı? Ya da koronaya rağmen evinden çıkmak zorunda olan emektarları?
Oysa eğitim alma şansı, gelişme şansı, okulda kurulan arkadaşlıklar ne güzel şeyler.
Dünya üzerinde eğitimin hiçbir formuna erişemeyen milyonlarca çocuğu biraz olsun anlıyor muyuz?
Ahhh, istediğin gibi bir yerlere gidebilme özgürlüğü! Bir ay önceye kadar metroya her bindiğinde 'keşke arabam olsa' diye düşünenler şimdi metroyu mumla arıyor.
Oysa ne güzelmiş semti baştan başa gezmek muhabbet ederken! Nereye gideceğini umursamadan öyle gezmek...
Oysa birçoğumuzun buna imkanı varken değerini bilmediğine eminiz...
Oysa herkese sarılmak için bol bol zamanımız vardı öncesinde 😓
Nasıl bir lüksmüş düşünsenize! Aldığımız şeyleri dezenfekte etmeden eve bile zor sokar olduk.
Dolaşmayı ne çok seviyormuşuz meğer! 😅 Eziyet gibi geliyordu bir zamanlar...
Meğer sağlıksız bir yemeğin verdiği mutluluk ne kadar büyükmüş!
Güzel ayakkabılarımız, ne de havalıydınız! Maalesef artık sadece pijamalarımızın altına uyan terliklerle dolaşıyoruz.
Kabul edelim ki ofis stresi, karantina stresinin yanında 0 kalır.
Oysa artık uyanıyoruz, uyuyoruz, rüya görüyoruz ve aklımızda hep aynı şey: korona! 😓
Balkonda sevdiklerinizle gülerek geçireceğiniz yaz günleri geliyor derken, sevdiklerinize yakın bile olamıyorsunuz artık.
😓
Bu dönemde biraz olsun bizim için sıradan olan şeylerden yoksun olan insanları anlamışızdır... Ve tabii ki umarız evde kalabilecek kadar şanslı olduğumuzun da farkına varmış, çalışmak için evden çıkmak zorunda kalan tüm emektarlara biraz olsun minnettarlık göstermişizdir.
Ee, siz en çok neyi özlediniz?
Eğer evde kalıyorsanız, o kadar da kötü değil. Hatta, bir bakıma güzel. Mesela ben, ailem ve arkadaşlarımla her gün online görüşüyorum, eksik olduğum konulara çalışma fırsatı buldum, sürekli ertelediğim filmleri izledim, evde spora başladım, yıllar önce aldığım gitarı öğrenmeye başladım... Ayrıca hayır, ne otobüsleri ne de metroyu falan özlemiyorum. Evde çok ama çok daha verimli olduğumu fark ettim. Yani fazla abartmayın. Asıl sıkıntıyı her gün işe gitmek zorunda olan insanlar çekiyor. Gerçekten şikayet etmeyi hak eden birisi varsa onlar.
Virüsten öncede pek dışarı çıkmıyordum ve sosyal hayatım sıfırdı.Artık bu durum canımı sıkıyor ama şimdi de virüs var😒😒😒
yaa işte..herşey ne kadar da kıymetliymiş değil mi? Bu olay bittiğinde insanlar bazı şeylerin değerini daha iyi anlamış olarak hayatına devam edecek.hepimiz sevgi tomucuku olcaz.şahsen ben sokağa çıkınca önüme gelen herkese sarılıcam.