Kahkaha genellikle mutlulukla ilişkilendirilse de korktuğumuzda da ortaya çıkabilir. Primatolog Signe Preuschoft'un araştırmaları, korku kahkahasının bir çeşit teslimiyet ifadesi olabileceğini öne sürüyor.
Bu tür davranışlar vücut hareketleriyle birleştiğinde, korkuyu kabul etme ve çatışmadan kaçınma isteğini ileten bir iletişim aracı olabilir.
Bazı uzmanlara göre korktuğumuzda gülmek aslında korkumuzu reddetmenin bir yolu olabilir. Psikolog Alex Lickerman, bu davranışı korkuyu inkar etme çabası olarak açıklıyor.
Lickerman’a göre, kendimize ve çevremizdekilere her şeyin yolunda olduğunu, yaşadığımız korkunun aslında o kadar da kötü olmadığını göstermeye çalışıyoruz.
Travma anında kahkaha atmanın, dayanma gücümüz olduğuna dair bir sinyal göndermemizi sağladığını belirtiyor. Korku anında gülmek, aslında olgun bir savunma mekanizması olarak değerlendirilebilir.
Başka bir teori ise, korktuğumuzda gülmenin aslında duygusal bir denge kurma çabası olduğudur. Tıpkı çok mutlu olduğumuzda ağlamak gibi korktuğumuzda gülmek de yoğun duyguları dengede tutmak için bir yöntem olabilir.
Korku ve komedi, köklerinde aynı fenomenlerden doğar: uyumsuzluk ve normları çiğneme. Bir şeyler beklentilerimizin dışına çıktığında güleriz, ancak bu uyumsuzluk tehlikeli bir hale geldiğinde, aynı durum bize korku verebilir.
Sonuç olarak korku karşısında kahkaha atmamızın tek bir nedeni yok diyebiliriz. Bir korku filminde gülmemiz, durumun uyumsuzluğuna verdiğimiz bir tepki ya da korkumuzu inkar etme çabası olabilir.
Sadece duygusal dengemizi sağlamak için birkaç kahkaha atıyor olabiliriz.
Ne olursa olsun, bu tepkimiz bize insan olmanın karmaşıklığını bir kez daha hatırlatıyor.
Hayatimda hic korkunca gulmedim ve guleni de gormedim.
Korkunca gülmeyiz.