Mevlana'nın ''Gel!'' diye çağırdığı dergahı, manevi atmosferin yoğunluğunun, ikindi oturan esnafının biraz dedikodulu sohbetiyle belki de akşam eve gidince burna gelen mis gibi yemek kokusuyla Konya bu memleketin en güzel şehirlerinden biri.
Kültürüyle de zengin olan Konya baktığınızda ufku görebileceğiniz nadir şehirlerden.
Biz de bu içeriğimizde size Konya'daki bu güzellikleri derledik...
Konya mutfağı her yönden oldukça zengin. Fırın kebabı, sadece bu şehre has olan etliekmeği, yanında hamuruyla birlikte arabaşı çorbası, bakır tepside pişmiş su böreği ve daha sayamadığımız kadar lezzeti bünyesinde barındırıyor.
Başka memleketlere bile taşan, kelime harflerinin değişik ama çok içten olduğu bir ağza sahip Konya. Zaten Konyalılar, Konya'ya da Gonya diyorlar. Bazı cümlelerle size örnek verelim:
- İlaha Haççe vurgunun yiğin gelsin inşallah.
- Hazar ne olacak.
- Anov nörün ya? Valla öğünlerin hacıya gitti gayrı.
- Her tarafım billası bozulmuş bölge gamyonu gibi titireyor.
Konya'da sayısız deli var. Ama çoğu zararsız olan, belki de kulağınızı dayasanız sizi çok güldürecek eğlenceli insanlar. Geçtiğimiz yıllarda ölen Poşetli Dede, kırmızı elbisesiyle süzülen Deli Sultan veya ''Senin ruhunu alıp Allah'a teslim edeceğim!'' diyen Deli Rasim'iyle Konya oldukça hareketli.
Konya'nın en hareketli yerlerinden olan Zafer birçok insana eşlik ediyor. Rengarenk giyinmiş erkeklerden tutun da yaşlı teyzelere, mini eteklisinden türbanlısına belki de en demokratik ortam. Tabii ki herkes bu kadar normal değil. Apaçi gibi giyinen ergenler, saçlarını beline kadar uzatıp onu da gök kuşağı gibi boyatan kızlar, kızlara bakan dayılar, gençleri sürekli dikizleyip dedikodu yapan teyzeler de mevcut.
Dibindeki Selimiye Camii ile birlikte içine girdiğiniz zaman mütevazı bir süsleme görmeniz muhtemel. Mevlana Müzesi'nin içine girdiğiniz anda içinizi manevi bir huzur kaplıyor. Beklendiği kadar büyük bir yer olmadığını da söyleyelim.
9000 yıl öncesinin tarihini barındıran Çatalhöyük ile Ereğli'deki Neo-Hitit dönemi yapısı olan İvriz gerçekten ziyaret edilesi mekanlar. Çatalhöyük Unesco Dünya Mirası Listesi'nde yer alıyor.
Doğanlar Konya'daki eski bir çingene mahallesi. Bu mahalle dağılmadan önceki zamanı yer yer şehir efsanelerine bile neden oluyor. Adamı bıçaklayıp sonra da bıçağından kanını yalayanına kadar acayip düşünceler var. Fakat en son büyük bir polis kalabalığı ile yapılan uyuşturucu operasyonu oldukça acayip sahnelere insanları şahit etmişti.
Altılı mili, patiği veya başka bir örgüsüyle yeşil renk kapısını açıp minderi yere serip teyzeler oraya oturuverir. Sonra da saz arkadaşlarını toplayan teyzemiz dedikodunun dibine dibine vurur.
Konya'nın en meşhur sanatçılarından, nam-ı diğer Kör Ahmet. Çocuğunun gözleri görsün diye bıçak altına yatan bu yüce gönüllü adam ud çalıyor. Konyalı ağzını da çok iyi yapan Ahmet Özdemir muhteşem taklitleri ile de tanınıyor.
Alaaddin Tepesi'nin şehrin düzlenmesinden elde edilen veya cami, medrese yapmak için kazılan topraklardan yapıldığı düşünülüyor. Burası Alaaddin Keykubat tarafından yaptırılan Alaaddin Cami, Üzeri korumaya alınmış Kılıçarslan Sarayı gibi özel yerleri de barındırıyor.
Pikniğe de gidilen ve muhteşem bir tarih barındıran Sille Konya'nın en iyi bilinen yerlerinden. Ortasından akan tatlı suyu, uçlarda yer alan büyük kilisesi ve dükkanları ile şirin mi şirin bir yer.
Haklılıkları tartışılabilir belki ama Ereğlili veya Akşehirli olanların bir kısmı Konyalı olduğu yönündeki sözleri sert bir dille cevaplıyor. Çok farklı bir yaşam ve anlayışlarının olduğunu söylemek yanlış olmaz. Tipik bir Konyalı beklemenin doğru olmayacağını da söyleyelim.
Belki de Konya'nın en büyük renklerinden olan Şivlilik, Regaip Kandili'nin olduğu günün sabahı yapılan bir hayır işi. Herkes değişik şekerleri alır ve kapı önüne çıkarak bunları gelen çocukların poşetine koyarlar. Şivlilikten bir önceki gün de özel karton balonların içerisine mumlar yakılarak konur ve gece yakılan lastiğin üzerinden atlanılmaya çalışır.
Sabaha erken saatlerdeki yol çalışması yapan araç sesi geliyorsa bilinmelidir ki o mahalledeki çalışma sabahları bir saat uyutmayacaktır. Yaz ortasında dökülen asfaltın sıcağından dolayı yoldan geçememeyi Konyalılar iyi biliyorlar.
İşte Konya'yı sevme nedenlerinden biri daha. Yoğurt çorbası ile başlayan pilav, ardından pilav, sonra soğuk (aslında zehir gibi sıcak) bamya çorbası ve ardından sayısı masaya oturan insanlar tarafından belirlenen pilav yenir. Arada bir de irmik helvası veya zerde de yenir. En son bir pilav daha yenilerek sofradan güç bela kalkılır.
Ortasından yeşil renk su akan, yunuslarla insanların gezdiği, Konya'nın yemeklerini de satan dükkanları, marketleri ve restoranları ile dolu dolu ve yaşayan bir mekan burası.
Sarrafların oldukça yoğun olarak toplandığı bir yer altı çarşısı. Konyalılar Sarraflar Yer Altı Çarşısına ''Zaraflar'' diyor. Düğün zamanı telaşlı olan halk düğün ihtiyacı bitmeye yakın buradan gelip altınlarını alıyorlar.
Sondaki teyzeye kızdım isteyen istediğini giyer bu kadar nefret kusması ve saygısızca davranması hiç hoş birşey değil.
Konya'da Gelip Bisiklet(VELESBİT) Sürmeden, 80 Bin Devri Alemi, Kelebekler Vadisini, Selçuklu Sultanlarının Türbesini, Nasrettin Hoca Türbesi, Meke Gölü, Göksu Şelalesi Gibi Yerleri Gezmeden Gitmemek Lazım Bu Arada Bildiğim Kadarıyla Akşehir Konya'ya 120 Afyonkarahisar'a 90 Kilometre Uzak Zamanında Karamanı Konyadan Ayırıp İl Yaparken Akşehir'i Afyon'a Bağlayalım Demişler Akşehirliler "Yemin Billah Biz KONYA'lıyız" Demişlerdir Diye Biliyorum :)