Nerede yaşarsak yaşayalım komşuluk önemli bir müessesedir.
Anahtar unutunca tuvalete girmeye, bir yere gidecekken köpeğimizi bırakmaya, doktorsa hastalığımızı sormaya, öğretmense çocuğumuzu okutmaya gittiğimiz değerli insanlardır. Bazı kokular, bazı anlar gelir ki insanın komşudakini umarsızca isteyesi gelir. Sonuçta evlerimiz farklı ama aynı çatı altında yaşıyoruz, değil mi ama!
Televizyonda izleyecek bir şey bulamadığınızda ya da filmin en güzel yerinde kotası dolup da isyan ettiğiniz o anda yardımınıza bir komşu koşsa hoş olmaz mı?
Akla “komşuda pişer bize düşer” sözünü getirir, diyet bozdurur.
'Abim bi tur versen ya. Bak ben o turu geçebiliyorum, beraber geçelim mi?'
Evin en güzel köşesine sallanan koltuk alma hesapları yaparken, komşunun balkonundaki atılacaklar bölümünde karşınıza çıkar. Bi’ gidip sorun en iyisi.
Tam eve girerken “agucuk” sesleriyle sizi çağırır, saniyeler içinde evlenip çocuk yapma kararı aldırır.
Soğuk bir kış gününde perdenin altından kafasını çıkararak “Sev beni, sar beni, videomu çek, Instagram’da paylaş beni!” bakışları atar. Gel de sevme.
O çıtır çıtır börekler kokusuyla apartmanı sarmaya görsün. Bünye en az 1 tabak almadan iflah olmaz.
Komşunun balkonunu süsleyen o güzelim menekşe neden sizin balkonda da yok? Yerini mi sevdi, ne?
Annelerin gözlerindeki “beyazlık ölçer” devreye girince, bir bahaneyle komşuya gidilir, perdelerin sırrı açığa kavuşturulur.
Kokusuna dayanamayacağınız, aklınızı başından alan o müthiş kahve… Bazen isteme aşamasını atlayıp direk bir yudum alıverirsiniz. Tıpkı filmdeki gibi.
Komşu çocuğu büyünce başımıza iş açıyor. Herkesi yenebilirsin ama Komşu Çocuğunu asla.
bu içerikte ürün yerleştirme bulunuyor :D
komşu çocukları kutsanmış varlıklardır.misafirliğe gelir her haltı yer.sen dayak yersin.