Köleliğin tarihi insanlığın sırtında bir kambur ve bugün bile bunu savunabilecek bazı insanlarla karşılaşabiliyoruz. Peki soralım, köleler onlara biçilen bu korkunç kaderi reddedip hiç isyan etmiş miydi?
Ufak bir tarih yolculuğu için çayınızı, kahvenizi alın gelin.
Sıradan bir köle olarak hayatını sürdüren Turner, yaşadığı baskı ve zulmüme diğer tüm köleler gibi içten içe isyan etmek yerine sesini yükseltmeyi seçti. Neredeyse 50 destekçi topladı ve bir köle isyanına önderlik etti.
Nat Turner doğduğu andan itibaren kendini köle olarak biliyordu. Babasını tanımadı, sadece 'sahibini' bildi. Onu tanıyanların aktardığına göre keskin zekası ve hızlı kavrayış yeteneğiyle diğerlerinin arasından sıyrılıyordu, köle bile olsa farkı ortadaydı.
Okuyabildiği eserler sınırlıydı, genellikle dinî eserlerle vakit geçirebiliyordu ve bunun sonucu olarak zaman içerisinde son derece dindar bir kişilik haline geldi.
O bununla sınırlı kalmadı, 22 yaşına geldiğinde Tanrıyı gördüğünü ve ondan bazı vahiyler aldığını iddia ediyordu.
Önceleri bir sevgi işareti olan bu lakap bir süre sonra Turner'ın fikirlerindeki radikalleşmeyle birlikte ciddi bir anlam kazandı. Bir süre sonra yakınındakilere yüce bir amaca hizmet etmek üzere Tanrı tarafından görevlendirildiğini söylemeye başladı.
Çalıştığı tarladaki kölelerin büyük bölümü onun peygamberliğini tanıdı. Sadece siyahi köleler değil, beyaz bir müridi bile olmuştu!
Turner'ın söylediğine göre o ve müritleri Tanrının krallığının düşmanı olan, onları köleliğe layık gören krallıkla savaşacaktı. Yani onları kendi silahıyla vuracaktı.
Gizemli kişilik, 'peygamber' Turner 11 Şubat 1831’de harekete geçmeleri için gereken işareti almıştı. Olayların gerçekleşeceği Virginia’da bir güneş tutulması gözlemlendi ve Turner bunu “siyah adamın güneşe uzanması” olarak yorumladı.
Onu takip eden ilk isyancılar aynı tarlada çalıştığı köle dostları, müritleri oldu. Dikkat çekmeden diğer kölelerle iletişim kurmak için, önceden belirlenmiş şarkıları söyleyerek çevrede dolaşmaya başladılar.
Bu sebeple silahlarını da onları köleliğe mahkum eden, onlarla özdeşleşmiş aletlerden seçtiler. Ateşli silahlar yerine kesici aletler ve sopalar kullandılar.
Muazzam bir şiddet, acımasız bir kıyımdı bu. Günün sonunda 50'den fazla köle sahibi öldürülmüştü. Turner ona masumane görünen, Tanrı'nın işareti olan bu şiddet dalgasıyla birlikte, beyazların kölelere yaşattığı şiddete empati yapacağına inanıyordu.
Hatta sadece isyancılar değil olaylarla hiçbir bağlantısı olmayan köleler de öldürülmüştü. Hatta öyle bir sonuç ortaya çıktı ki toplamda özgürlük fikri zararlı çıktı: Zanlıları yakalamak için gereken harcamalar özgür siyahlardan vergiler alınarak karşılandı.
Olayların başlamasından iki ay kadar sonra, Benjamin Philips adındaki bir çiftçi Turner'ı çitlerinin dibinde, ondan saklanırken buldu, tanıdı ve yetkililere teslim etti.
Fakat o ve müritleri yargılanmaktan kurulamadı. İsyana katılan 45 köle yargılandı, 18’i asıldı. Geri kalanlar yeniden satıldılar.
Olayı tüm detaylarıyla itiraf eden Nat Turner, isyan planladığı için suçlu bulundu ve ölüm cezasına çarptırıldı. Bununla kalmadı, diğer isyan hareketlerine ders olması için derisi yüzüldü ve başı gövdesinden ayrıldı.
Hatta bir sempati kazanmayı bekleyerek yaptıkları bu 'katliam' onlara karşı daha büyük önlemler, daha sert yaptırım kararları alınmasını sağladı.
Bazı insanlar bu isyandan sonra köleliğin gerekli olduğunu bile düşünmeye başladı.
Çok farklı amaçlarla başlayan hareket amacından saptığında herkesin zararına sonuçlanmıştı...
Yeterli performansı göstermeyen köle çocukların kesilen elleri gibi batılı insanlık anlayışı kişileri bir başka yanlışa suruklemis olabilir. Gönül isterdi ki masumlar hariç hepsine cezalarını verselerdi de kibirli batı bugün biraz daha insanî yasayabilirdi. Devlet olarak hâlâ kendilerinden olmayana evrimini tamamlayamamis gibi davranıyorlar. Sonra insan haklarının evrenselligi hakkında yine ders verenler kendileri oluyor.
Dünyanın kuralı büyük balık küçük balığı yer, gerek ırk gerek sosyal statü olsun bunun için geçerli sebep sayılır, burada amaç sadece ayrıştırabilmesi, siz de kendinizi çok şanslı görüp köle olmadığınızı sanmazsınız umarım, günümüz toplumu sana seçim veriyor doğru, ölmek ya da köle olmak arasında.
Köleliğe karşı nasıl bir hareket başlarsa başlasın, sonuç değişmezdi. Tek farkı o kadar insanın ölmemiş olması olurdu. 250 kişi değil de 50 kişi ölürdü. Liderinin de derisi yüzülmezdi belki sadece asılırdı...