Adnan Oktar dosyasında en çok duyduğumuz isimlerden biri de Elvan Koçak idi. Hani şu çocuklarını geri alabilmek için ısrarla mücadele eden, hani operasyonu gerçekleştirecek ekibi bile şaşırtacak kadar 'inatçı' olan, hani öz kızları tarafından 'bizi dövüyordu, bize eziyet ediyordu' gibi iftiralara maruz kalmasına rağmen onlardan vazgeçmeyen...
Koçak'a Yargıtay’ın Oktar'ın cezasını onama kararından sonra neler hissettiğini sordum. Bir sordum bin ah işittim.
Çok uzun zamandır verdiğim bir savaşta bir zafer daha kazandığımı hissettim. İnanılmaz bir şükür hali Pelin Hanım. Böyle bir kararı bekliyordum zaten ama arada sırada içimi şüphe kaplıyordu ister istemez. Kararı duydum ve kendimi çocuklarıma bir adım daha yaklaşmış olduğumu, aramızdaki o duvarın biraz daha parçalandığını hissettim.
En son 2017'deki gördüm. Adnan Oktar'ın kanalında olduklarını öğrenince de hemen suç duyurusunda bulundum. 6 ay sonra da baskın yapıldı ve Adnan denen şarlatan onları yurtdışına çıkardı. Kaçaklar mı sorunuza gelince: Evet öyleler ama size bir şey şaşıracağınız bir şey açıklayayım:
Ben çocuklarımın nerede olduklarını, ne iş yaptıklarını nasıl bir hayat sürdüklerini biliyorum. Ancak onlara ulaşmaya, iletişime geçmeye çalışmıyorum çünkü örgütten kaçanlar ve yurtdışındaki sempatizanlar tarafından zarar görmelerini istemiyorum. Yani kimse benden çocuklarımı saklamayı başaramadı. Bunu okuduklarını da biliyorum şu an ve sizin vesilenizle bir kez daha seslenmek istiyorum. Geri dönsünler, vazgeçsinler. Bu tarz yapılarda örgüt lideri ölmeden yapı tamamen dağılmıyor ve bir şekilde içindekiler o liderin serbest kalacağını ve kaldıkları yerden devam edeceklerini sanıyorlar. Öyle bir şey yok. Adnan Oktar'ın dönemi bitti! O bir daha serbest kalmayacak ve söylenen hiçbir şey gerçekleşmeyecek. Sizi seviyorum ve kavuşacağımız günü bekliyorum.
Evet Adnan Oktar da beni çok hafife almıştı. Hep söyledim yine tekrar edeceğim. Benim evlatlarımı o şarlatanın tuzağına düşürenlere ki buna öz anneleri de dahil dünyayı dar edeceğim. Ediyorum da. Bakın ben ilk mücadeleme başladığımda Adnan Oktar benimle dalga geçmişti. Beni hafife almıştı, ona göre gariban bir gurbetçi idim. Çocuklarına ulaşmaya çalışan diğer anne-babalar gibiydim, biraz üzerime gelirse pes edeceğimi sandı. Televizyonunda benimle alay etti. Ama pes etmedim. İnşallah bu satırları okuyordur. Buradan sesleneyim. 'Adnan Oktar sana söylediğim gibi dünyayı dar ettim. Nemrut'u bir topal sinek öldürdü. Sen beni küçük gördün ama şimdi o hücrede çürüyorsun.'
Benim çocuklarım o şarlatanın yanına gittilerse, onun televizyonunda göründülerse eski eşim yüzünden. İlk önce o kandı ve sonra kızlarımı zorla o gönderdi. Önce Büşra'yı sonra da Şeyma'yı. Bakın Şeyma, Adnan denen adamdan hiç hazzetmiyormuş başta. Anneleri de önce Büşra'yı örgüte sokuyor ki kardeşini de kandırsın. Düşünsenize, öz anneleri bu.
Neden kandırıldı derseniz de cahilliğine ve yetiştirilme tarzına bağlayacağım. Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde doğmuş çok erken yaşta kapanmak zorunda bırakılmış, inançlı olduğunu zanneden bir ailede yetişmiş. Zannediyorum çünkü eğitimsiz olduğu için neye inandığını bildiğini de düşünmüyorum. O yüzden gerçekten inançlı olan, muhafazakar aileler sakın kırılmasın söylediklerime.
Benim kastettiğim çok cahil bir kesim. Erkenden neden olduğunu bilmeden kapanmak zorunda kalması da içinde bastırılmış birçok duygunun büyümesine sebep olmuş. Bir açlık varmış yani. Adnan Oktar da sürekli dinden kitaptan bahsederek bu tarz insanların içlerindeki bu açlıktan besleniyordu zaten. İnsanlar 'Aaa bu da dindar, bundan bana zarar gelmez' diyor. İşin iç yüzünü sorgulamıyor bile.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio