Sultan da olsanız, dünyalar önünüze de serilse kalp kırıklığının acısına hiç kimse merhem olamıyor. Yaptığı hayırlarla ve yazdığı şiirlerle varlığını sonsuzluğa kazıyan, padişah sarayının tek kadın şairi Adile Sultan'ın hikayesini sizlerle paylaşıyoruz.
(Burada yer alan bilgiler Meral Altındal'ın 'Osmanlı'da Harem' adlı kitabından derlenmiştir.)
Hanedan dışında Osmanlı'dan çıkan kadın şairler arasında IV. Murad döneminin Sıdkı Ematullah Hanım'ı ile Fatih döneminde Kadı İshak Çelebi'nin eşi Amasyalı Zeynep Hanım'la, Şair Nigar ve Leyla Saz sayılabilir ancak padişah sarayının şairi II. Mahmut ile Zernigar Hatun'un kızı Adile Sultan idi.
Hat ve resme düşkün olan Sultan Mahmut, resmin put kabul edildiği bir dönemde kendi portresini devlet dairelerine astıracak kadar cesaretliydi. Bir batılı gibi davranmış ve getirdiği yenilikler yüzünden bazı kesimlerde Gavur Padişah olarak anılmıştı. Çocuklarından çoğu bebek denecek yaşta ölmüş ve Adile Sultan da yaşayanların en uzun ömürlüsü olmuştu.
Tahta geçen Abdülmecid, kız kardeşini himayesine almış ve evleneceği erkeği titizlikle seçmişti. Hanedanda çocuk yaşta evlenme geleneğine rağmen Adile Sultan 19 yaşında dünyaevine girecekti. Damat, yakışıklı ve yetenekli Tophane Müşiri Mehmet Ali Paşa'ydı. Abdülmecid tarafından damatlığı uygun görülmüş ve bir hafta süren düğün törenleri sonunda Adile Sultan büyük bir alayla kocasına uğurlanmıştı.
Zaman zaman tebdil gezen Adile Sultan, bir gün ihtişamlı bir evin önünden geçmiş ve evin sahibini çok merak etmişti. Sultanın bu eve tesadüfen mi, yoksa birinin ihbarı üzerine mi geldiği bilinmiyor. Ev sahibi ile tanışmak için içeri giren Adile Sultan'a ikramda bulunan evin hanımı, kendisini Kaptan-ı Derya Mehmet Ali Paşa'nın zevcesi olarak tanıtınca Adile Sultan beyninden vurulmuşa dönmüştü. O andan sonra acısını yıllar boyunca içinde taşıyan Adile Sultan'ın, gönül yarası eşinin ve kızının ölümüyle birlikte daha da derinleşecekti.
Adile Sultan, yaşadığı acıyı şu dizelerle anlatmıştır:
Dervişim, kendi başıma yine sultân gezerim
Âlem-i aşkda seyyâh olup her ân gezerim
Pâdişâh saltanât-ı dehr için kayd çeker
Kayd-ı nâmâsu geçip, ben dahî uryân gezerim
Ne safâdan geçerim vaz, ne cefâdan hâzerim
Emr-i teslîm-i rızâ mülkünü seyrân gezerim
Kimsenin hayrı ile şerrine yokdur nazarım
Serseriyim geleli âleme hayrân gezerim
Ne dilimde olur evrâd ne elimde tesbîh
Ne velîyim, ne deliyim yine vîran gezerim
Gâh olur kendimi idrâk ile efgân ederim
Gâh isyânım anıp derd ile nâlân gezerim
Gâh Mecnân gibi dağlar aşarım Âdile ben
Aşka sâzân olup, gamla perîşân gezerim
Susuz yerlere su götüren, fakir halka iş imkanı sağlayan ve yaptığı yardımlarla devletin yükünü bir nebze olsun hafifletmeye çalışan Adile Sultan, kimsesiz ve çaresiz kadınları da kanatları altına alıp barınmaları için haneler vakfetmişti.
Aynı zamanda bir bestekar olan Adile Sultan'ın TRT repertuvarında da yer alan bir bestesinin sözleri ile yazımızı sonlandıralım.
Gizlice şâha buyur
Hâne-i tenhâya buyur
Sevdiğim aman kerem et
Lutf ile cânâna buyur
Halk uyur, ağyâr uyur
Ey gül-i rânâ buyur.
eski okulum kandilli kiz lisesinin de kurucusudur ")
Aldattığı eşi Hemşinli Damat Mehmet Ali Paşa. Benim dedemin dedesinin dedesinin dedesi. Kadın çok büyük acılar atlatmış Allah mekanını cennet eylesin.