Hizmet sektöründe servisten duyduğunuz memnuniyeti ifade eden bahşiş meselesi günümüzde oldukça hassas bir konu haline geldi. Birçok kişi aldığı hizmetin karşılığının bahşiş olduğunu düşünmüyor, hizmet verenlerin aynı standartta olması ve bahşişin ne zaman verilmesi gerektiği üzerine süren tartışmalar yaşanıyor.
Sahiden ne zaman bahşiş verilir ve ne kadar verilmesi gerekir, hiç düşündünüz mü? Gelin, bu konuya bir açıklık getirelim...
Kökeni Farsça olan bu kelimenin hikayesi New York Tribune’da yayınlanan bir rapora göre İngiltere'ye dayanıyor. 17'inci yüzyıl civarlarında meyhane kültürünün yayılmaya başlaması ile birlikte ilk kez müşterilerin aldıkları hizmet için teşekkür ettikleri anlamına gelen bir eylem ortaya çıkıyor.
Türk kültürüne çok da yabancı olmayan bu adet, dünyanın farklı ülkelerinde farklı biçimlerde ortaya çıkmaya başlıyor. İşte bu dönemden kalan bahşiş kültürü, adı üstüne bahşetmek, yani gönüllü olarak verilen şeydir.
Bizim kültürümüzde farklı şekillerde yer alan bahşiş kültürü, Almanlarda ya da Amerikalılarda da farklı anlamlar taşıyor. Örneğin İngiltere kültüründe zamanında gelen yemekler için verilen bahşişlere “To insure promptitude” notu eklenirmiş. 'Dakikliği garantilemek', şeklinde dilimize çevrilen bu kalıbın baş harflerinden 'tip' ifadesi ortaya çıkmış.
Diğer yandan Almanlarda ise ‘’Trinck-geld’’ adı altında uygulanan bahşiş kültüründe insanlar hizmet aldıkları kişiler alkol alabilsin, sağlıkla yaşasın diye bu geleneği atlamazmış.
Akılları karıştıran bir soru da, 'Neden birisine maaşını aldığı ve yapmakla yükümlü olduğu iş için hizmet alan kişi para versin' sorusu ancak bu sorunun cevabı sorudan daha da karışık olabilir.
Amerika başta olmak üzere bazı kültürlerde yemek yediğiniz bir restorandan ayrılırken ödediğiniz ücretin yüzde 10'u kadar bir bahşiş bırakmak zorunludur. Yani, bu ülkelerde bahşiş vermek bir gelenek olmaktan çıkmış ve bir kural haline gelmiştir.
Örneğin, ABD'de restoranlarda verilen yıllık toplam bahşiş miktarı NASA'nın bütçesinin tam iki katı olarak hesaplanmış. Bu rakam aşağı yukarı 40 milyar dolara tekamül ediyor. Oldukça kabarık bir ücret gibi görünse de herkes sorumluluklarını yerine getiriyor, denebilir.
Eski zamanlarda özellikle el işçilerine ve hamam bahşişi olarak tellaklara verilen bu ücret uygulanmadığında kişiye kendisini kötü hissettiriyor olabilir. Çoğunluğun uyguladığı bir alışkanlık olan bahşiş kültürünü yerine getirmediğinizde siz de kendinizi baskı altında hissediyor olabilirsiniz.
Öncelikle şunu unutmadan belirtelim, bahşiş işletmeciye değil çalışana verilir. Eğer kuaförde ya da berberde dükkan sahibinden hizmet aldıysanız o topa hiç girmeyin, deriz. Bu bahşiş kültürünün adabındandır.
Diğer yandan iyi hizmet aldığınızı düşündüğünüz her yerde bu ücret geçerlidir. Siz de diğer ülkelerde belirlenen yüzde 10 kuralını uygulayabilirsiniz.
Diğer yandan balıkçıda, oto yıkamacıda, hamamda ve otelde bahşiş verilebilir. Düğüne gelen müzisyene ya da darbukacıya ülkemizde bahşiş vermek bir gelenektir. Hatta günümüzde market ve yemek siparişlerinizi getiren kuryelere online olarak bahşiş vermeniz de şık olur.
içeriği okumaya gerek duymadım. Cevap belli: canım isterse, canımın istediği kadar veririm ya da çoğunlukla hiç vermem.
Geçim sıkıntısı çeken, emeğinin karşılığını alamayan kuryeler demişsiniz. Valla memleketin yarısından fazlası onlar kadar maaş almıyor. Benden çok gelirleri var ve ben onlara destek mi olacağım? İlginç bir memleketiz! 1-2 lira veririz de, öyle %10 falan... Türkiye için çok fazla!
Kuryelerin istediği bahşiş değil güleryüz. Afiyet olsun iyi günler dediğin müşteri anasını sikmişsin gibi yüzüne bakıyor biraz medeniyet amk para ikinci plan, ayrıca kuryeler çok kazanır az kazanır konusuna gelince ha dağdaki asker ha kurye kimse kusura bakmasın kelle koltukta çalışıyorlar birinin ihmali sakat kalmasına veya hayatını kaybetmesine mâl oluyor uzaktan her iş kolay tabi haklısınız