Hayat içinde önceliğimiz ne olmalı?
Acaba bugüne kadar kendimize bir öncelik sıralaması yaptık mı?Hadi gelin, şimdi bir kâğıt ve kalem alalım ve hayatımızdaki öncelikleri sırayla yazalım.
Sonra bir bakalım: Bu sıralamanın içinde biz, kendimiz ne kadar varız?
Kendi önceliğimiz nerede? Yukarılarda mı, aşağılarda mı?
Eğer kendimizi koymadıysak, o zaman kendi merkezimizde olmadığımız için dışarısı —başkaları— için çalışan, başkaları tarafından kontrol edilmeye ve bazen de güdülmeye ihtiyaç duyan bir yapının içinde olabiliriz şu ana kadar.
Bilelim ki bu hayata tek başımıza geldik ve tek başımıza gideceğiz. Evet, bir birliğin içine doğduk; okyanusun içine doğan bir damla gibiyiz. Her an o damla özelliğimizi bilmek ve fark etmek, yani alanımızı korumak önemlidir. Bu alan, öncelikle kendimize hizmet etmek durumunda. Buradaki “kendine hizmet”ten kastımız bencillik değil bütünün hayrına, ben alanını doğru şekilde muhafaza ederek, ona saygı duyduğun için başka alanlara da saygı duyacak hale gelmektir.
Yani bir hücre olarak sağlıklıysak, bedenin sağlığına en iyi şekilde hizmet eden oluruz.
Başkalarına hizmet etmeden önce kendi varlığımıza ve kendi hayatımıza hizmet etmenin yolunu bilmek çok önemlidir. Bazı çalışmalarımızda şunu hatırlatıyoruz:
“Ben olmadan, biz olunamaz!”
Bir insan kendi hücresini, kendi varlığını, kendi hayatını, kendi durum ve konumunu aydınlatmadan, fark etmeden; başkalarına yardım, hizmet etmekte ve faydalı olmakta zorlanabilir. Oysa öncelikle bu hayat içerisinde önceliğimizi kendimize verdiğimizde,
yani kendi gelişimimiz, kendi farkındalığımız, kendi sağlığımız, kendi zamanımız ve kendi mutluluğumuz önceliğimizde olduğunda… İşte o zaman gerçek anlamda bütünün hayrına işler yapabiliriz.
Biz mutlu olduğumuzda, çevremizi de mutlu ederiz. Biz gülümsediğimizde, çevremizi de gülümsetebiliriz. Biz seversek sevilir, kendimizi de sevdiririz. O yüzden her birimizin öncelik odağı kendimiz olmalıdır.
Aslında bütüne en iyi hizmet edebilmek üzere, hücrenin en sağlıklı hale gelmesi için önceliğin kendinde olmasıdır.
Önceliğin sen olduğunda, hazinelerinle, değerlerinle, kıymetinle, kendine verdiğin değerlerine bakabilirsin. Bunları değerlendirdikçe, daha değerli ve değer gören olursun. Değerin bilinsin istiyorsan, o zaman sen kendi değerini bileceksin. Sen kendi değerini bildikçe, dış dünyada da bu değer görünür hale gelir. Çevrendeki insanlar, arkadaşların, akrabaların, eşin, dostun senin değerini bilmeye başlar. Çünkü hayat bir aynadır; senin içindeki değeri, çevrendeki insanlar sana yansıtır.
Önce sen sağlıklı ol. Önce sen mutlu ol. Sen mutluysan, aileni, çevreni, dostlarını da mutlu edebilirsin.
Eğer merkeze başkalarının mutluluğunu koyduysan ve kendini unutmuşsan, zamanla onları da mutlu edemeyeceğini fark edersin.
O yüzden kendi varlığının önceliğine odaklanmak önemlidir. Bunun için şu soruları kendine sorabilirsin:
“Sen nasıl mutlu olursun?”
“Neden/nelerden mutlu olursun?”
“Gerçekten bir mutluluk kaynağın var mı? Seni mutlu eden şey ne? Ya da neler?”
Eğer yoksa, oraya seni mutlu edecek, gerçekten ihtiyacın olan konuya bakarak, onu yeniden seçebilirsin.
Şu an’da göz kapaklarını kapat ve de ki:
“Gerçekten benim ihtiyacım olan şey ne?”
Cevabını gerçekten kalbinde bulduğunda, o zaman, o ihtiyacı hayatına çağır, davet et.
O ihtiyacın önceliğin olsun. Önceliğin kendin Olsun.
Sevgilerimle,
Görüşmek dileğiyle.