Bir arkadaşınıza anlattığınız anıyı bir süre sonra o arkadaşınızın sanki kendi başından geçmiş gibi anlatmasına şahit oldunuz mu?
Bir arkadaşınıza anlattığınız anıyı bir süre sonra o arkadaşınızın sanki kendi başından geçmiş gibi anlatmasına şahit oldunuz mu?
Bu herhangi bir tartışmada, işte ya da okuldaki bir sohbette gerçekleşmiş olabilir. Yeri, zamanı yahut bağlamı mühim değil. Düşündüğümüz ve savunduğumuz bazı şeylerin 'bizden doğduğunu' düşünürüz, kendi çapımızda haklı da sayılırız.
Ancak böyle durumlarda yaratıcı fikirlerden ziyade yüksek ihtimalle bir kriptomnezi örneğiyle karşı karşıyayız.
Zihnimizin bizimle bir nevi dalga geçişi bu, bir yerde okuduğumuz ya da duyduğumuz bilgiyi, deneyimi sanki kendimize aitmiş gibi tekrar ortaya atmak.
Kriptomnezinin tanımı bu.
'Yazarın yaşadığı herhangi bir deneyim, onun davranışlarını etkiler ve bu deneyimler sadece okuduklarıyla kısıtlı değil, aynı zamanda duyduğu notalar, gördüğü resimlerdir.'
Kriptomnezinin fikir hırsızlığı gibi görülmemesi gerektiğini vurgulamak için bu alıntıyı getirdik, kimse telaşa kapılmasın diye.
Ancak onun çizgileri, renkleri kullanma biçimi buraya yansımış ve sanatçının burada yaptığı şey de çalıntı fikirleri sunmak değil. Bu eseri üretirken tamamen yeni bir şey ortaya attığına inanıyordu muhtemelen.
Fikir hırsızlığı yaşanmış olabilir mi? Yargıda bulunmak kolay değil. Yani karşılaştığımız her detay bir fikir hırsızlığı örneğiyle karşı karşıya olduğumuzu düşündürse bile bir anda karar vermek pek doğru değil.
Örneğin akademik bir yayında birebir aynı cümleler kullanılmış, benzer yapılar yaratılmışsa bunun bir intihal olduğu sonucuna varabiliyoruz fakat yaratıcılığın zemininde tartışırken aceleci olmamak gerekiyor, kriptomnezi bize bunu öğretmek için ortaya atılmış bir kavram.
Bu yüzden benzer şeyleri düşünmemiz garip değil.
Twitter'da birbirinin tweet'ini çalma üzerine bol bol tartışmalar olur, herkes o cümleyi ilk kendisinin yazdığını söyler. Çoğunlukla da biri popüler olan ifadeyi alıp yeniden dolaşıma sokmuştur ancak aynı düşünce trenine binip aynı şeyleri yazma ihtimalimiz yok mu? Tabii ki var. Bilinçsiz olarak gerçekleşmesi, ona çalıntı yaftası yapıştırmayı engelliyor.
Bir konuya dair bilgi, bir anı, bir yaratıcı fikir zihnimize yerleşmiş ancak onu nasıl öğrendiğimizin bilgisini almamışız. Sadece bilginin kendisi var ve kaynağını bilmediğimiz için o bilgiyi oraya kendimizin yerleştirdiğine inanmakta çok da zorlanmıyoruz.
Muhtemelen sizin anınız onun da yaşadıklarıyla bağlantılı bir yere dokunuyordu ve bir anda o deneyimi kendi deneyimiymiş gibi hafızasına kazıdı. Farkında bile olmadan kendi anısıymış gibi anlatması, kriptomnezinin küçümsenemeyecek kadar ciddi bir fenomen olduğunun en büyük ispatı değil mi?
Uzun lafın kısası, bir fikre çalıntı demeden önce bir kez daha düşünün. Belki o kişi durumun farkında bile değildir.
hadi len ordan