İstilacı türler genellikle insanlar tarafından yeni bir bölgeye taşınan bitki ve hayvanlardır ve yaşadıkları bölgedeki diğer türleri etkilerler. 'İstilacı' terimi, bir türün tümüne değil, konumlarına bağlı olarak o türün belirli popülasyonlarına atıfta bulunur. Gelin bu istilacı türler hangi hayvanlarmış inceleyelim.
Yerli toprak solucanları Kuzey Amerika'da Pleistosen buzul çağında genişleyen buzullar tarafından neredeyse tamamen yok edildi. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki toprak solucanlarının çoğu Avrupa yerleşimcileriyle Amerika'ya gelen türlerden türemiştir. Bahçıvanlar toprak solucanlarını toprakta görmekten mutlular ancak bu solucanlar Kuzey Amerika ormanlarında çok karmaşık etkilere sahip. Araştırmalar, istilacı toprak solucanlarının yer örtüsünü azaltabileceğini, istilacı bitkilerin gelişmesine olanak tanıdığını ve yerde yuva yapan kuş popülasyonlarını azaltabileceğini gösteriyor.
Bazı durumlarda, bambu kurbağalarının ortaya çıkmasından sonra yerli kertenkele ve yılan popülasyonları %80 ila 100 oranında azaldı. Bambu kurbağaları şu anda Avustralya'nın çoğu kısmında bulunuyor.
O zamandan beri Büyük Göller'e, Mississippi Nehri ve kollarına yayıldı ve Colorado, Teksas, Utah, Nevada ve California'da bulundu. Midyeler zararsız gibi görünebilir ancak zebra midyelerinin yayılması geniş çaplı etkilere sahip. Bu canlı, yerli midye ve istiridye türlerini dışarıda bırakır ve avladıkları su kuşları üzerinde toksin birikimi yapabilir.
1810 yılında Güney Pasifik Okyanusu'nda keşfedilen Avustralya'nın tenha Macquarie Adası'na ulaşan ilk istilacı türdü. Fareler yanlarında getirilen tavşanlar ve kedilerle birlikte adanın doğal bitki örtüsünü yok etti ve Macquarie Adası papağanı ve Macquarie Adası sutavuğu gibi iki yerli kuş türünün neslinin tükenmesine neden oldu.
Amerika Birleşik Devletleri'nde Shakespeare'in eserlerinde referans verilen tüm türleri Amerikan manzarasına yerleştirmek için bir planın parçası olarak tanıtılmışlardır. Bu canlılar yerli türlere karşı rekabet eden, diğer kuşların yuvalarını çalan ve tarım ürünlerine zarar veren dev sürüler halinde yaşamını sürdürüyor.
Yılanlar hızla adanın her yerine yayıldı ve 1990'larda bazı raporlara göre, her bir kilometrekareye yaklaşık 30 bin yılan düştü. Yılanlar, yerli hayvan popülasyonlarını önemli ölçüde azalttı ve elektrik tellerine tırmanarak elektrik kesintilerine neden oldu. Guam'da bulunan 11 yerli kuş türünün 9'unun nesli kahverengi ağaç yılanının gelmesiyle tükendi. Kontrol önlemleri ve av türlerinin azalması nedeniyle yılan popülasyonu şu anda azalıyor, ancak yılanların tamamen yok edilmesi için hala uzun bir süreç var.
Bu böcek ağaçların kovuğu altına tünel açar, yumurtalarını bırakır ve ağacı öldüren bir mantar salgılar. Amerika Birleşik Devletleri'nin batısında ve Kanada'da 1995 yılında başlayan 20 yıllık bir salgın, milyonlarca dönüm ormanı yok etti. Özellikle British Columbia'daki salgın çok kötüydü çünkü çam kabukböcekleri neredeyse tüm ormanların %30'unu yok etti. Bilim insanları bu salgının yaygın olmasının en belirgin nedeninin iklim değişikliğine bağlı olarak daha sıcak kışlar olduğunu düşünüyor.
Bu canlı yumuşakçaları, yengeçleri, ölü balıkları ve diğer denizyıldızlarını yiyerek beslenen bir avcıdır. Dişi denizyıldızları yılda 10 ile 25 milyon arasında yumurta üretebilir. Bu da hızlı bir şekilde popülasyon artışına neden olur.
2018'de Amerika Birleşik Devletleri'ndeki nüfusu 6 milyon olarak tahmin edildi ve sayıları hızla artıyor. Yaban domuzu kontrolü genellikle avlanma yoluyla yapılır ve bu da büyük bir görevdir. Texas'ta yapılan bir araştırmada, nüfuslarının artmaması için avcıların yılda domuz popülasyonunun %66'sını avlaması gerektiği belirlenmiştir.
Pitonlar, saldırgan ve birçok yerli türün etkili avcılarıdır. 2012 yılında yapılan bir çalışma, pitonların Güney Florida'da yerli memeli popülasyonlarında büyük düşüşlere neden olduğunu ortaya koymuştur. Opossumların %98,9'unun ve vaşakların %87,5'inin kaybolduğu belirlenmiştir.
Bu sinekler bitkilere zarar veren, tarım alanlarına yayılan ve yerli türlerin yaşamını tehdit eden özelliklere sahiptir. Avustralya sinekleri, özellikle meyve ağaçlarına ve sebzelerin yetiştiği alanlara saldırarak verim düşüşüne neden olur. Yüksek üreme hızları ve hızla yayılma kabiliyetleri, bu türün popülasyonunu hızla artırmasına yol açmaktadır.
Bu timsahlar, aslen Afrika'ya özgü olup egzotik hayvan ticaretiyle bölgeye getirilmiş ve bazıları bilinçsizce doğaya salınmıştır. Nil timsahları, yerli türler ve ekosistem için bir tehdit oluşturur. Yırtıcı avcılar oldukları için yerli türlerin popülasyonunu azaltabilir ve ekosistem dengesini bozabilirler. Ayrıca, insanlarla karşılaşmaları durumunda da tehlikeli olabilirler.
Bu sinekler, Hindistan cevizi meyvelerinin içinde yaşar ve meyve özünü tüketerek ağaçları zayıflatarak verimlerini azaltır. Ayrıca, larvaları da meyvelerin içinde gelişir ve bu da hasarı artırır. Hindistan cevizi sinekleri, Hindistan cevizi endüstrisi üzerinde ciddi bir tehdit oluşturur ve ekonomik kayıplara yol açabilir.
Bu balıklar yerli balık türlerini avlayarak zarar verir ve ekosistem dengesini bozar. Aslan balıkları, hızla çoğalabilen ve büyüyebilen özelliklere sahiptir. Akvaryumlar ve denizlerde yer alan mercan resifleri üzerinde ciddi bir tehdit oluşturarak doğal yaşam alanlarını tahrip edebilirler.
Bu balıklar, yerli türlerin yaşam alanlarına yayılarak onların kaynaklarını tüketir ve doğal ekosistemleri bozar. Hızla üreyebilen ve büyüyebilen sıçan balıkları, diğer balıkları ve sucul organizmaları yiyerek dengesizliklere yol açabilir. Bu nedenle, su kaynaklarının korunması ve bu istilacı türle mücadele önemlidir.
Özellikle bahçelerde ve tarım alanlarına verdiği zararlarla bilinirler. Bu salyangozlar, bitki yapraklarına zarar vererek bitki büyümesini engeller. Hızla üreyebilen ve çoğalabilen güllü salyangozlar, tarımsal üretimi olumsuz etkileyebilir ve ekonomik kayıplara yol açabilir.