Uluslararası Finans Enstitüsü’nün raporuna göre global borç 217 trilyon dolara ulaşmış durumda.
Siz de “Valla benim tek kuruş borcum yok, devletler düşünsün” demeden önce bir kez daha düşünün.
Uluslararası Finans Enstitüsü’nün raporuna göre global borç 217 trilyon dolara ulaşmış durumda.
Siz de “Valla benim tek kuruş borcum yok, devletler düşünsün” demeden önce bir kez daha düşünün.
Detaylı bir izah için, Michael Snyder’a kulak veriyoruz.
Borç alan devletler belki anında batmıyor ama git gide fakirleşiyor. Devletler borç miktarlarını artırdıkça dengeyi kurmak için vergilere yükleniyor. Haliyle bu devasa borçların acısı yine vatandaşın cebinden çıkmış oluyor.
Bugünkü rekor seviye olan 217 trilyonun öyküsünü geri yönelik görmek zor olabilir. Fakat miktarın dünyanın toplam hasılasının (GDP) %327’si olduğunu bilmekte fayda var.
Global anlamda gelir eşitsizliği artıyor, zira zengin daha zenginleşirken, fakir daha fakirleşiyor. Zenginle fakir arasındaki uçurum açılıyor. Artık öyle bir noktaya geldik ki, en yukarıdaki 8 kişinin kontrol ettiği servet, en aşağıdaki 3.6 milyar insanın toplam servetine eşit.
Merkez bankaları sayesinde devlet borçlanması, bir varoluş nedeni haline gelmiş durumda. ABD’nin dahi 20 trilyon dolarlık bir borç içinde olduğunu düşününce, bu düzen son derece normal ve kanıksanmış olarak kabul ediliyor.
Ancak bu borçlanmanın bir sonraki jenerasyonun, yani çocuklarımızın sırtına binecek bir yük olduğunu söylemek için kahin olmaya gerek yok.
İstisnalar dışında buna herkes düşünmeden hayır diyecektir. Fakat global borçlanmanın bundan, yani teknik olarak bir sonraki jenerasyonu borç yüküne sokmaktan hiçbir farkı yok.
Ona göre devlet borçlanması, bir jenerasyonun diğer jenerasyon çalması anlamına geliyordu. Hatta “Mümkün olsaydı devlet borçlanmasını yasaklayacak bir anayasa maddesi ekletirdim” demişti.
En önemli başlangıç, insanların bilinçlendirilmesi olabilir.
fakir olan bizler jenerasyon üretmeyi bırakırsak, gelecekte mecbur kalıp birbirinin eline bakacak zenginleri hayal etmek bile keyif veriyor. maddi durumu iyi olmayan insanlar artık üremeyi bırakın. bende yokluktan doğan bi bireyim ailemin amacını hala anlamış değilim, besleyemeyeceğin okutamayacağın yaşamda tutunacağı hiçbir desteği veremeyeceğin çocuğu böyle bir dünyanın ortasına zengine köle olsun diye niye atarsın? kendi yaşam standardınız bile size yetmezken kimle neyi paylaşacaksınız?
''Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda,son balık öldüğünde,BEYAZ ADAM paranın yenmeyen bir şey olduğunu Anlayacak.''...Kızılderililer zamanında ileri görüşlülüğünü kullanarak bunların hepsi için güzel bir söz söylemişler. Sistem bozuk, bu şekilde daha ne kadar gider belli olmaz ama insanlar aç gözlü davranmaya devam ettiği sürece kapitalizm maalesef kahrolmayacak. Herkes kendine yettiği kadarıyla yetinse dünya da aç, fakir, zor durumda olan insan kalmazdı. Ama insan açgözlü, hep daha fazlası için uğraşıp didinip sonra ölüyor gidiyor. Yaşamaya bakıp, ömrü yettiğince güzel şeylerle meşgul olup mutlu olmak yerine hırslarına kapılıp sanki hiç ölmeyeceğini düşünüyor. Kapitalist yamyamlar insanların zaaflarını görerek öyle bir sistem oluşturmuş ki bu sistemden tek başına çıkmaya çalıştığın an arada boğulup gidiyorsun. İnşallah 1 gün uyurgezer insanlar aydınlanır. İnşallah çok geç kalmazlar.
Kapitalizm öyle de lanet birşey bunu yazarken bile onların yaptığı cihazları kullanmak..