İncinsen de incitme… Mevlana
Böyle demiş bu coğrafyamızın en büyük düşünürlerinden birisi olan Mevlana Celaleddin Rumi. Ya şimdi? Birbirini boğazlamak için sebep bile aramayan, insanlığını yitirmiş sokaklarımızda bu sözü söyleyebilmek neyi değiştirmeli…
Sadece ötekileştirdiğimiz dil, din ve ırkların ötesinde son yıllarda hayvanlara yapılan eziyetleri gördükçe Yunus gibi olabilmeyi nasıl yitirdik diye aklınıza gelmiyor mu?
İnsanın özünün iyiliğine inanan Hacı Bektaş Veli torunları olarak bu topraklarda insanları neye göre ayrıştırdığımıza sadece mülteciler bazında bakmak yetmez mi?
Doğruluğun, hakkın ve adaletin her durumda savunucusu olabilmeyi öğreten Pir Sultan bugünkü toplumu görse ne derdi?
Çok uzak değil yakın geçmişimizden bir hümanist ozandan duyduk da öyle mi yapıyoruz?
Türkülerden coğrafyamızı süzebileceğiniz hepimizin Neşet emmisi her birimizi nasıl iyi kabul ettiğini anlatmış… Öyle mi şimdi?
Pek çok dizesinde olduğu gibi insan sevgisini anlatan Mahsuni aynı zamanda
'Soyup, kaçıp, doyanlara yuh yuh' demiş…
İnsan ve vatan ilişkisini böylesine sofistike anlatan Nazım gibi mi seviyoruz vatanı?
Demiş Ahmed Arif bu toprakların acılarını anlatırken…
Artık bu coğrafyada kendimizi dinlemek ve özümüzü bulmak zamanı geldi sanki!