Yaş 30. Yolun yarısından biraz daha az eder. Bazı insanlar otuz yaşı canavar gibi görür ve otuza yaklaştıkça korkmaya, kaygı duymaya başlar. Aslında bu kaygının sebebi çoğu zaman, 'bu yaşa geldim hala elle tutulur bir şey yapamadım' hissidir. Yoksa yaşlanmak falan o kadar da önemli değil. Ancak başa gelen çekilir. Otuzlu yaşlara yaklaştıkça da, kafamızda bin türlü soru dolanmaya başlar.
Güzel bir ev, son model bir araba, harika bir ilişki, her yıl mutlaka bir yurt dışı gezisi? Ya da o çok istediğim hobiyle ilgilenme, düzenli olarak spor yapma? Hayalini kurduğum tüm bu şeylerin kaçına sahibim? Peki bunlara sahip olmak için neler yaptım? Yeterince çabaladım mı?
Aslında çok iyi bir futbolcu olabilirdim. Lisede o kadar güzel fotoğraflar çekerdim ki, devam etsem belki ödül bile alırdım. Sonra birileri, hayalimdeki işi yaparsam para kazanamayacağımı, gerçek hayatın çok acımasız olduğunu söyledi. Ben de istemeye istemeye, ömür boyu mutsuz olacağım bir mesleği seçtim. Peki kim için?
Tamam belki para yönetiminde hiçbir zaman çok iyi olmadım ama şu anda elimde yönetebileceğim bir para yok ki. Kira, faturalar, ev giderleri derken maaş kuş gibi uçup gidiyor elimden. Yahu insan maaşının yattığı gün, bir sonraki maaş için gün saymaya başlar mı?
Aslında ticarete hep merak duyardım. Şeytan diyor biraz kredi çek, biraz aileden destek al, git bir kahvaltıcı aç. Maliyeti de yok abi düşününce. Peynir, zeytin, üç beş domates salatalık. Annem de reçel yapar yollar. Süper plan he. İki ay sonra batmayacakmışım gibi çek.
Ne zaman evleneceksin? Eee yok mu artık bir şeyler? ; ))). Hayır amca yok. Tık yok. Olsa ben istemez miyim güzel bir ilişkiyi bir sonraki adıma taşımayı. Belki de istemem yahu size ne? Düğün masraflarını siz mi karşılayacaksınız? Hayır. Balayına siz mi çıkacaksınız? Hayır. Düğünden sonra borçları siz mi ödeyeceksiniz? Hayır. Aldın şu an cevabını sanırım.
Bak çok iyi birisi. Hem ailemize de çok uygun. Mesleği de çok iyi. Gül gibi geçinip gidersiniz. En azından bir kere görüşseniz? Bari fotoğrafını getireyim ona bak? Yani annelerin bu sağlı sollu ataklarından kurtulmanın o kadar az yolu var ki. Eş cinselim diyebilirsin mesela ya da sevgilim var diyebilirsin. Anne ben zaten evliyim diyerek ufak panik ataklara sebep olacak bir şaka da yapabilirsin.
Bodrum'a yerleşen arkadaşlara bakıyorum mesela, o kadar mutlular ki. Adam domatese şiir yazıyor ya mutluluktan! Ağaçlarla konuşuyor, köpeklere selam veriyor, kedilerden yol istiyor. Demek ki var bir bildikleri. Gidelim abi buralardan!
O milli piyango biletlerini görünce, gözüm dönüyor. Lan diyorum bu sefer kesin bana çıkacak. Hemen kazanacağım parayla ne yapacağımı planlıyorum. İnternetten araba modeli bile bakıyorum. Her yıl bıkmadan usanmadan yapıyorum bunu.
Hani dünyayı gezecektik? Hani barış için, özgürlük için yaşayacaktık? Hani kimsenin emri altında yaşayamazdık? Şu an mesai bitimine kaç saat kaldığına bakıyorum. Anne nasıl dayanıcam?
Filmlerde falan insanlar nasıl mutlu uyanıyor. Gülümseyerek, gerine gerine çıkıyorlar yataktan. Kahve makinesini çalıştırıp güle oynaya duşa giriyorlar. Yemin ederim sabah üç dakika daha fazla uyumak için yüzümü bile ofiste yıkıyorum ben.
Etrafıma bakıyorum herkes mutlu. Hiçbiri de öyle mükemmel insanlar değil ama birlikte mutlu olacağı insanı bir şekilde bulmuş. Herkes, kendisi için doğru kişiyi bulmuş, masal gibi yaşıyor. Benim doğru insanım nerde lan kim çaldı benim doğru insanımı?
Kitap okuyamıyorum çünkü vaktim yok. Tiyatroya, sinemaya gidemiyorum çünkü vaktim yok. Spor yapamıyorum çünkü vaktim yok. Hobi edinemiyorum çünkü vaktim yok. Günler eskiden 36 saatti de şimdi mi 24 saate düştü? Hayır. O zaman ben neden işe gidip gelmek dışında bir şey yapmadığım halde, hiçbir şeye vakit bulamıyorum?
2015 benim senem olacak! (olmadı)
2016 benim senem olacak! (olmadı)
2017 benim senem olacak! (olmadı)
Bari 2018 benim olsun : (
Ölsekde bütün dertler bitse.
#5 & #7 & #9 #13 😢 üzdü.