'Hatay'da asıl kalacağımız takım oteli depremde tamamen yıkıldı. Geriye dönüp baktığımızda, orada kalmadığımız için kendimizi çok şanslı hissediyoruz. Daha kötü şeyler yaşayabilirdik. Cehennem gibiydi. Yorganın altına saklandım ve Allah'ın bizi koruyacağını umdum. Otel çökebilirdi. Oradan hemen ayrılmam gerektiğini düşündüm. Bir tişört, pantolon ve havlu kumaştan yapılmış beyaz otel terliklerini giyip kırık camların üzerinden geçtim.'
'Koridorda takım arkadaşlarımla karşılaştım. Buradan canlı çıkıp çıkamayacağımızı soranlar oldu. Otel adeta bir labirent gibiydi. Bir süre sonra yola çıkmayı başardık. Aniden otelin tekrar sallandığını gördük. Çoğumuz şoktaydık. Yavaş yavaş diğer ekip üyeleri, eğitmenler ve süpervizörler de oteli terk etmeyi başardı. Birçoğu saat ve dizüstü bilgisayarlar gibi değerli eşyalarını geride bıraktı.'
'Hemen eve erken dönüş için ilgili ayarlamalar yapıldı. Takım otobüsü bizi havaalanına götürdü, kulüp başkanı özel bir uçakla İstanbul'a dönüş ayarladı. Havalimanına giderken yıkılmış evler gördük. Tam bir felaketti. Allah'a şükür cehennemden zamanında çıkmayı başardık.'