Pandemiyle oluşan çalışan şekillerine, anksiyete ve öncelikler de eklenince 'aşk mı, para mı?' kavramından çıkan çalışanlar artık 'kariyer mi, para mı?' diye sormaya başladı. Daha iyi bir şirkette, daha prestijli bir iş sunan şirketler kesenin ağzını açmadıkları müddetçe önceliği hem para hem de özel hayat olan çalışanları kaybetmenin eşiğinde.
Bundle'ın özel haberine göre, çalışanların çoğu pandemi sonrası 'yüksek maaşa' daha çok önem vermeye başladı.
Kariyer basamaklarında artık hızlı yükselmek için kendi hayatında fedakarlık istemeyen ve bunun da maddi karşılığını alamayan çalışanlar, daha çok para kazanacakları, ailelerine ve kendilerine vakit ayıracakları, daha küçük şirketlerde çalışmayı tercih ediyorlar.
ABD'de doktora burslarını reddedenler artıyor.
'Ruhani bir alanda çalışan bulmanın zorluğunun bir de memurluğa etkisini düşünün' diyor.
Şirketlerin yetenekli çalışanlarını kaybetmeyle karşı karşıya olduğu konusuna dikkat çekiyor.
Yemişim büyük şirketini. Yıllarca sekördeki en büyük Türk şirketinde çalıştım. Sonra gelip Amerikalılar satın aldı.Mobingin kralı. Senelerce lustural ile işe gidip geldim. 50-52 saat uyumadan çalıştım. Yöneticler çapsız olduğu için çalışan sistemi çökerttiler. Her resmi tatilde sayım yaptık. Artık işin boku çıktı Bir baktım oğlum 4 yaşına gelmiş. Evde sürekli kızgınım. Yorgunum. Sinirliyim. Eşimin bavulu kapının önünde hazır. Sikerim global şirketini dedim. Meydancı yapsınlar ama para versinler dedim. Çocğuma zaman ayırayım dedim. 11 yılımı arkada bırakıp çıktım. İyi ki de çıkmışıım. Çocğun ile zaman geçirmen çok kıymetli. Şimdi o 5 yılın acısını öyle bir çıkarıtyorum ki. Sanırsın ilk olula ben başladım. Her akşam oğlumla ödev yapıp, ödevden sonra halının üstünde saat 10'a kadar oyun oynuyorum. Uyuyana kadar kitap okuyorum. Yemişim global şirketini.