17. yüzyılda Avrupa’da veba salgınları sırasında doktorlar, hastaların yanına giderken garip bir kostüm giyerlerdi: baştan aşağı örtücü bir giysi ve kuş gagasını andıran uzun maskeler.
Bu maskelerin ardındaki fikir, hastalığın nasıl yayıldığına dair o dönemdeki yanlış inançlarla ilgiliydi. O dönemin doktorları, vebanın havadan yayıldığını düşünüyorlardı.
Bu fikir, o dönemde yaygın olan “miasma” teorisine dayanıyordu. Hastalıkların, zehirli havadan yayıldığına inanılıyordu.
Bu nedenle doktorlar, maskelerinin içini çeşitli bitkiler ve baharatlarla dolduruyorlardı çünkü kokuların havayı temizleyip kendilerini hastalıktan koruyacağına inanıyorlardı.
Veba doktorlarının giydiği bu kostüm, o dönemin ünlü doktorlarından Charles de Lorme tarafından tasarlanmıştı. de Lorme, Avrupa’nın kraliyet ailelerine hizmet etmiş ve veba tedavisi konusunda bilgi sahibi biriydi.
Maskenin burnu yaklaşık yarım metre uzunluğundaydı ve doktorlar maskenin içini tarçın, mür, bal gibi koruyucu olduğuna inanılan malzemelerle dolduruyorlardı.
Veba doktorlarının bu kıyafetleri giymesine rağmen, salgın sırasında uyguladıkları tedavi yöntemleri hastaları iyileştirmekte pek başarılı değildi. Aslında o dönemde hastalığın gerçek nedeni hakkında hiçbir bilgi yoktu.
Doktorlar ayrıca yanlarında hastalara dokunmadan onları incelemek için bir sopa taşıyorlardı. Kıyafetler, o dönemin tıbbi anlayışına göre doktorları korumak için tasarlanmıştı ancak bugünkü bilgilerimize göre aslında çok az koruma sağlıyordu.
O dönemdeki doktorların uygulamaları hastalıktan korunmakta pek başarılı olmasa da bu garip kostüm, günümüze kadar tıp tarihinin simgelerinden biri haline gelmiştir.