Birçok seri katil, ''eserlerinin'' hatırası olarak bir şeyleri kendilerine saklamak isterler. Bu hatıralar kurbanın bir tutam saçından, başka herhangi bir eşyasına kadar farklılık gösterebilir. Peki ya bir seri katil, soğukkanlılıkla işlediği cinayetleri fotoğraflarsa ne olur? Ölümlerinden saniyeler önce...
Teksas'lı katil Robert Ben Rhoades, 1975 ve 1990 yılları arasında kamyonuyla kaçırıp, işkence ederek öldürdüğü kadınlarla beraber Amerika'yı dolaştı. Sadece 3 cinayetten yargılanan seri katilin, 50'den fazla kurbanı olduğu düşünülüyor.
Rhoades, kurbanlarını katletmeden önce fotoğraflarını çekiyormuş. 14 yaşındaki Regina Kay Walters'ı bir ahırda öldürmeden önce, kızın gözlerine yansıyan korkuyu fotoğraflamış ve bu fotoğraf, Walters'ı kaçırıp esir olarak tuttuğuna dair kanıt olarak, kendisine karşı kullanılmış. Rhoades, 1994 yılında şartlı tahliye ihtimali olmadan, müebbet hapis cezasına çarptırılmış..
''Kapak Kızı Katili'' Harvey Glatman, 1950'lerin tamamıyla korkunç ve belalı seri katili. Kurbanlarını seçmek için model ajanslarına başvuru reklamları paylaşan Glatman, kadınları apartman dairesine götürmeden önce hepsinin model pozu verdikleri fotoğraflarını çekermiş. Kendi yaşadığı apartman dairesine geldikten sonra kızları bağlar, onları taciz eder ve masum canlara kast etmeden önce de onları tekrar fotoğraflarmış.
Bir gece, dairesinden kaçan bir kızın polise şikayeti sonucunda, katili yakalamak için operasyon başlatılmış. Glatman,1959 yılında San Quentin Cezaevi'nde bir gaz odasında idam edilmiş.
''Randevu Katili'' olarak da bilinen Alcala, rastgele öldürdüğü kadınları, o dönem katıldığı evlilik programından seçiyormuş. Dedektifler tarafından ''ölüm makinesi'' olarak adlandırılan seri katil, kurbanları bilinçlerini kaybedene kadar nefeslerini kesiyormuş ve sonra onları boğuyormuş.
Yüz otuz kadını öldürdüğü düşünülen ancak sadece beş kadını öldürmekten idam cezasına çarptırılan Rodney Alcala'nın dolabında, farklı kadınlara ait 1000'in üzerinde fotoğraf bulunmuş, bu fotoğraftaki kadınların çoğu da çıplakmış.
Bradford, 15 yaşındaki komşusunun kızını ve 21 yaşındaki barmeni öldürdükten sonra, idam cezasına çarptırılmış. Barmenle 1984'te tanışan Richard Bradford, kadına, kendisinin profesyonel bir fotoğrafçı olduğunu ve modellik kariyeri geliştirmesinde kendisine yardımcı olabileceğini söylemiş. Kadını bir kamp alanına götürüp, fotoğraflarını çeken katil, daha sonra onu boğarak öldürmüş. Kadının vücudundaki dövmeleri bir bıçakla kazıyan soğukkanlı seri katil, daha sonra cesedini, bir patikada kazdığı hendeğe gömmüş. Her iki vakada da, cinayetten önce kadınların görüştüğü en son kişi olduğu ortaya çıkan Bradford, daha fazla can alamadan yakalanmış.
Robert Berdella, kurbanlarına işkence ettiği anları fotoğraflayan bir katil ve işkenceci olarak biliniyor. 1984 ve 1987 yılları arasında, toplam altı erkeği öldürdüğü bilinen Berdella, kurbanlarıyla arkadaş olduktan sonra onları kaçırıp fiziksel işkence uyguluyormuş. Kurbanlarına elektroşok uygulayan katil, bazı kurbanlarını parçalara ayırıp, torbaların içinde kazdığı hendeklere gömmüş. Berdella, kurbanlarından biri ikinci katın penceresinden atlayıp kaçmayı başarınca yakalanmış. Polis yaptığı aramada, katilin evinde fotoğrafların yanı sıra cinayetler hakkında defterler, tasmalar, çeşitli işkence aletleri ve kafatası gibi insan bedenine ait kalıntılar bulmuş.
Seri katil ve nekrofil olan Jerry Brudos, kurbanlarına tecavüz ettikten sonra onları soğukkanlılıkla öldürüyor ve kadınların ayakkabılarını da hatıra olarak saklıyormuş. 5 yaşından itibaren topuklu ayakkabı fetişi olduğu bilinen katil, gençlik yıllarında da kadınların iç çamaşırlarını çalarken yakalandığı için psikoterapi görmüş. 1968 ve 1969 yılları arasında dört genç kızı öldüren Brudos, 19 yaşındaki kurbanı Karen Sprinker'ı garajında öldürmeden dakikalar önce, kadının fotoğraflarını çekmiş. Müebbet hapis cezasına çarptırılan seri katil, pişmanlık duymadığını belirtmiş ve suçu, onu çocukluk yıllarında istismar eden annesine atmış.
1970 ile 1973 yılları arasında 28 ergen çocuğu kaçırıp, işkence eden ve öldüren seri katil Corll, kurbanlarını şeker vererek tuzağa düşürdüğü için ''Candyman'' lakabını almış. Neredeyse 40 yıl sonra, 29. kurbanın fotoğrafı, bir film yapımcısı aracılığıyla ortaya çıkarılmış. Ellerinde kelepçeler olan kurbanın gözlerindeki korku objektife yansımış.
İşlettiği çocuk bahçesindeki çocuklarla yakın bir bağ geliştiren Slivko, 12 ile 15 yaş arasındaki çocukları kaçırarak ağaçlık alanlara götürüyormuş. Çocukları ağaca asan katil, bilinçlerini kaybedinceye kadar onları sallandırıp daha sonra serbest bırakıyormuş. Kurbanlarını boğduktan sonra fotoğraflarını çeken Sovyet katil, 40'tan fazla çocuğa bu muameleyi yapmış ancak bazılarını serbest bırakmakta gecikince, yedi çocuğun ölümüne sebep olmuş. Polis çocukların ortadan kaybolmasını araştırırken sınıf arkadaşları, geçici hafıza kaybı yaşadıklarından şikayetçi olmuşlar. Polisin elindeki fotoğraflar ve çocuklardan aldığı ifadeler, Slivko'nun idam cezasına çarptırılması için yeterli olmuş.
Milwaukee polisi, sokakta ellerinden kelepçeler sarkan bir adam görmüş. Tracy Edwards ismindeki adam, yan dairesinde oturan seri katil ve yamyam Dahmer'dan şikayetçi olmuş. Polis Dahmer'ın dairesine baskın yapınca, Edwards'ın kelepçelerinin anahtarıyla birlikte, kimliği belirsiz cesetlere ait fotoğraflar bulmuş. Dahmer tutuklandıktan sonra yapılan ikinci bir araştırmada, dört kesilmiş insan kafası, yedi kafatası, iki insan kalbi ve başı kesilmiş bir insan gövdesi bulunca polis, ''Burası bir suç mahallinden çok, bir müzeye benziyor.'' yorumunu yapmış.
20 Eylül 1988 yılında Tara Calico, mahallesinde bisiklet sürmeye çıktıktan sonra eve dönmeyince, ailesi kayıp ilanı vermiş. Kızın kaçırıldığını düşünen aile, bu esrarengiz polaroid ortaya çıktıktan sonra, kızlarının bir seri katil vakasına kurban gittiğini zar zor kabullenmişler. Başka bir kayıp vakası ise Michael Henley'nin ailesi tarafından bildirilmiş ve tahmin edeceğiniz üzere Michael da Tara'nın yanındaki elleri arkadan bağlanmış olan çocuk. Cesetleri asla bulunamayan çocukların ''poz verdiği'' bu polaroidin gizemi hala çözülemedi.
İç çamaşırı çalarken yakalanıp 'fizyoterapi' görmek?
Bunlar bir şey değil.Murderpedia sitesine gidip olay yeri fotoğraflarına bakın.Vücudunuzdan kanınız çekilecek ve garip garip rahatsızlıklar hissedeceksiniz.Ekstra olarak Hannibal,True Detective ve türevleri suç,psikoloji dizilerinde bolca gördüğümden artık şaşkınlık falan değil sadece sinir kalıyor geriye.Bu kadar zavallı derecede aptal nedenlerden insan canına kıyabilen hadsizlerin olması üstüne üstlük bu zavallılardan daha aşağıda hayranlarının olması ayrı ayrı can sıkıyor ama bu tarz dizilerde sinirinizi bir kenara bırakıp olaya klinik,psikolojik açıdan bakarsanız verilen mesaj çoğunlukla bu psikopatlıkların çocukluk travmalarına bağlı olduğu.
Kanım donmadı ama "dünyaya ne orospu çocukları gelmiş bea" demeden duramadım.