Doğrusu, kültür devrimi sırasında ideallerim oldukça basit ve sıradandı. Tek istediğim üniversite diploması almaktı. Üç yıl bir tarlada, yedi yıl ise bir fabrikada çalıştım. Devrim bitmek üzereyken hâlâ işçiydim ve artık fabrikada gece vardiyasında çalışmak istemiyordum. Çok zor ve yorucu bir işti. Artık o çevrede bulunmak istemiyordum. Çıkış için de üniversiteye gitmek en iyi seçenek gibi gözüküyordu. Bu şu an için dâhi geçerli. Eğer sıradan Çinli ailelerin çocukları üniversiteye gidebilirlerse yaşamlarını ya da onlar için yazılmış olan hikâyeyi daha iyiye doğru değiştirebilirler. Ancak bu şekilde daha iyi hayat standartlarına ulaşabilirler. 27 yaşındaydım ve üniversiteye gitmek için yaşlıydım. Bu yüzden üniversitelerdeki sinema bölümlerinden sorumlu olan Kültür Bakanlığı’na bir mektup yazdım. Başvurumun olumlu sonuçlanıp sonuçlanmayacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu ama her nasılsa bakanlık benim için bir istisna yaptı ve kabul edildim.