Kırgız yazar Cengiz Aytmatov'un yazdığı ölümsüz eser Selvi Boylum Al Yazmalım, Atıf Yılmaz'ın yönetmenliği, Kadir İnanır ve Türkân Şoray'ın oyunculuğuyla, 1977 yılında filme çekildi. O zamandan bu yana üç kuşağın kalbine dokundu ve Türk sinemasının başyapıtlarından biri oldu. Aşkta tutku ve güven ilişkisini çarpıcı biçimde gözler önüne seren bu eserde gözlerimizin her seferinde yeniden dolmasına neden olan ve aşka olan inancı tekrar tekrar sorgulatan replikleri derledik.
İçinden atamadığı hırçın duygularıyla İlyas, Adana-Osmaniye arasında bir şantiyede çalışan kamyon şoförüdür. Hatta öyle bir şofördür ki bu kırmızı kamyonu onun hayatındaki her şeyden daha önemlidir.
Duygularına hakim olamaz İlyas, istediği her şeyin hemen olmasını ister. Çoğu zaman sabırsız ve heyecanlı olan yapısı onu aynı zamanda çapkın da bir adam yapar.
Birilerine, bir yerlere bağlanmaktansa sürekli yollarda ve bağımsız olmak ister. Onun için nerede akşam; orada sabahtır.
Ta ki Asya'yı görene kadar. İlyas ilk defa uzun süre aklından atamaz al yazmalı güzeli. Yılların çapkın 'İstanbullu' İlyas'ı bu sefer aşık mı olmuştur gerçekten de?
Kendisine hayır denmesine hiç de alışık olmayan İlyas, Asya'yı görmek için köye daha sık gitmeye başlar. O'nu göremediği zamanlarda da hissettiklerini hiç inkar etmez.
Bir gün ansızın kapı çalar ve Asya'yla İlyas kaçmaya karar verirler. Küçük bir düğünle evlendikten sonra İlyas işine daha sıkı bağlanır. Bir süre sonra doğan oğullarına Samet adını koyarlar. Uçarı İlyas ve hırçın güzel Asya için dünya bir farklı dönüyordur artık.
Ancak İlyas'ın gözü gibi baktığı kamyonunu başka birine yardım için kullanması iş yerinde bir hata olarak görülür ve biricik kamyonundan uzaklaştırılır. Bu durum sonucunda eve uğramaz, içkiye başlar ve eski dostu Dilek ile yaşamaya başlar.
İlyas, aslında güçlü değil; sadece öyle görünen bir insandır. Asya biricik aşkı için çok üzülüyordur ve İlyas'ın kamyonuna tekrar kavuşması için şantiyeye gittiğinde İlyas yine gururuna yenilir.
Bu hareketin onu küçük düşürdüğünü söyler ve Asya'ya tokat atar. Yani İlyas başı sıkıştığı anda eski sorumsuz hayatına geri döner ve Asya'yı hiçe sayar.
İlyas toparlanıp eve dönmeye karar verir ancak Asya, Samet'i de alıp evi çoktan terk etmiştir. Yüreğindeki derin acıyla yollara düşen Asya, Çemşid'le karşılaşır. Asya'nın gidecek yeri olmadığını anlayan Çemşid onlara şefkat elini uzatır.
Cemşid, sakin görünen, çevresindekilerin ona saygı duyduğu; cesur, sabırlı ve dikkatli bir insandır. Ailesini depremde kaybetmiş; aynı Asya ve Samet gibi kimsesizdir o da. Bir aile kurmak, onlara can yoldaşı olmak ister.
Çemşid evin bahçesine bir salıncak yapar ancak bu salıncak Samet'in yaşına henüz uygun değil; fazla büyüktür. Asya orada anlar: Kaderi Çemşid'le birlikte çizilmiştir.
Asya'nın aklının hala eski kocasında olduğunu bilse de hiç sesini çıkarmaz, bir gün onu seveceği düşüncesiyle ve Samet'i onu baba olarak bilmesi nedeniyle mutlu bir hayat yaşar.
Asya her geçen gün bağlanır Çemşid'e. O'nun oğluna karşılığı olmadan sevgi dolu bir baba olması gözlerini doldurur Asya'nın.
Bir gün evlerinin yakınında bir kamyonun devrildiğini öğrenirler. Şoför sarhoştur. Cemşid onu eve getirir ve Asya'nın şaşkınlıkla karışık verdiği tepkiyle birlikte O'nun kim olduğunu anlar. Asla sesini çıkarmaz.
Kendini sorgular Çemşid, kazayı yapanın İlyas olduğunu bilse yine de eve getirir miydim diye düşünür. Getirirdim diye düşünür, çünkü Cemşid insanlara karşı merhametlidir. 'Zaten gitmek istese Asya'yı bir saniye bile tutmam...' diye düşünür cefakar Çemşid.
İlyas eski duygularına döner ve Asya'yı kendisiyle birlikte geri dönmesi için zorlar. Çemşid, tüm olan bitenin farkındadır ancak hiç sesini çıkarmaz. Asya İlyas'ı seçerse onu durdurmayacaktır. Kalırsa, zaten dünyalar onun olacaktır.
Tutkuyla sevdiği, çocuğunun babası İlyas'a geri mi dönecekti?
'Sevgi neydi? Coşkun akan dere, sonbahar rüzgarıyla
ürperen yapraklar, cama vurup dağılan yağmur damlaları, bir yürek çırpıntısı?'
Yoksa senelerdir ona ve çocuğuna kol kanat geren Çemşid'in yanında mı kalacaktı?
'Sonunda coşkun dere durulur, yapraklar kurur dökülür, yağmur diner, güneş çıkardı. sevgi neydi? Sevgi sahip çıkan, dost, sıcak insan eli, insan emeği miydi? Sevgi iyilikti, sevgi emekti.'
Siz Asya'nın yerinde olsaydınız hor görülmüş, yok sayılmış ve ucu aldatmaya kadar varmış ancak seneler sonra bile ateşi sönmemiş bir tutkulu aşkı mı; İlyas'ı mı seçerdiniz?
Yoksa en zor zamanlarında size kucak açmış, karşılık beklemeden yeni bir hayat sunmuş; başkasının çocuğu demeden çocuğunuza babalık yapan emeği, yani Çemşid'i mi seçerdiniz?