İlk 12 Kafa Sondajı'nda yaşadığınız kafa karışıklığını 13'e katlama iddiasında değilim.
Yine de 'bu neydi şimdi?' dedirtme iddiasıyla, birbirinden farklı ve yer yer alakasız konulardan bahsedeceğim sondaj devam ediyor.
İlk 12 Kafa Sondajı'nda yaşadığınız kafa karışıklığını 13'e katlama iddiasında değilim.
Yine de 'bu neydi şimdi?' dedirtme iddiasıyla, birbirinden farklı ve yer yer alakasız konulardan bahsedeceğim sondaj devam ediyor.
Sadece çizgi roman tutkunları değil, yediden yetmişe herkesin süper kahramanlarla bağ kurabilmesini sağlamıştı, bunu da kahramanları daha az 'süper' yapmasına borçluydu.
Daha az süper derken, daha fazla insan demek istiyorum. Zaafları, amaçları ve yetenekleriyle onun elinden çıkan kahramanlar bizden biriydi.
Halkın kahramanı derler ya, tam olarak o.
Belki bir istisna olarak Iron Man'den bahsedebiliriz ama onu istisna haline getiren sinemadaki kibirli sunumuydu. Yine de DC Comics'in Batman'inden daha yakındı bize.
Yani ilerlemek için bize ihtiyaçları yok. Belki ileride kendi yolcularını kendileri tayin ederek bize olan ihtiyaçlarını sonlandıracaklar. Bu şimdinin konusu değil.
Bugünlerde otonom araçların yaygınlaştığı yakın gelecekte ortaya çıkacak bazı krizler ve bu krizlerde aracın nasıl tepki vereceği tartışılıyor. İki sorumuz var.
İlki, görsele binaen hangi aciliyet sebebiyle otomobilde belge imzalıyoruz?
Soru saçma gelebilir ama yaşanma ihtimali yok değil. Bir karar vermesi gerek ve onun nasıl programlanacağı da binlerce katılımcının oyuyla belirlendi.
Ardından suçluyu ve son olarak da köpeği. Bu üçlü arasında belli ki insanların en fazla önem verdiği köpekler.
Düşündürücü değil mi? Bir insanın hayatı onun hangi suça karıştığından ziyade suça karışmış olmasıyla belirlenebiliyor ve bu kararı veren de bir diğer insan.
Belki otonom araçlar kendi karar mekanizmalarını kurduklarında işlerin seyri değişebilir, gerçi o zaman ufak çaplı bir robot istilasından da bahşediyor olabiliriz.
'Her şeyin azı faydalı, çoğu zararlı' ya da 'İlaçla zehir arasındaki tek fark doz' demek istiyorsanız buyurun, ben sonrasında buradayım.
İki Nobel ödüllü Pauling'in başarılarını övmek için birkaç sayfa ayırmak gerekiyor, o yüzden şimdilik bu faslı geçiyorum. Pauling bir gün televizyon karşısında vakit öldürürken C vitamininin ömrü uzattığına dair bir iddia duydu.
Bu iddiayı hemen bilim insanı önlüğünü takarak test etti, yüksek dozda C vitamini aldı ve kendini daha enerjik hissetti. Ayrıca hiçbir zararı da yoktu.
'Neden kendime saklayayım?' dedi ve saklamadı. Bu hikmet incilerini kamuoyuyla paylaştı.
Tabii böyle bir şey yoktu ama onun karşısına kimse çıkıp da aksini söyleyemedi, söylese bile iki Nobel'e sahip olan Pauling'di.
Halihazırda aldığımız C vitamini bize yeterliyken daha fazlasını almak başımıza iş açabilirdi, kanser olasılığını artırdığı bile söylendi. Bunun ortaya çıkmasıyla sesler iyiden iyiye yükselmeye başladı.
Ayrıca hangi konuda uzman olduğuna bakmaksızın birinin profesör oluşuna duyduğumuz güvenin risklerini de gördük. Hatta uzmanların bilginin kendisinden bile yetkin zannedilmesine bir bilen safsatası adı bile verildi.
Ayrıca hazır konusu açılmışken diğer safsatayı da mıncıklayalım: C vitamini hanedanlığının kralı bildiğimiz portakal aslında öyle ahım şahım bir C vitamini barındırmıyor. Hatta renge aldanmayın, brokolideki C vitamini oranı portakaldan daha fazla.
Bu sondajdan sonra bu safsatalara düşeceğinizi sanmıyoruz.
Takipte kalın, sevgi dolu selamlar!