Bu dünya çok kötü bir dünya. Kadınlarda, çocuklardan o pis ellerinizi çekin artık!
Nasıl bir dünyada, nasıl bir toplumda yaşıyoruz anlamak mümkün değil. Kadınların uğradığı tacizlerin, tecavüzlerin boyutları her geçen gün cesaretini toplayan kadınlar tarafından daha da belli oluyor. Bırakın onların yaşadıklarını anlamayı, yazdıklarını okumak bile insanın boğazı düğümleniyor.
Yaşadığı o dehşet günleri anlatan ilk kadın arkadaşımızın sözleri böyle
Ve ardından benzer hikayeler geldikçe geliyor...
Keşke o kadarla bitse ama bitmiyor...
Bu da başka bir hikaye...
Korkunç...
Tacize, tecavüze ses çıkarmayan herkes bu suçun ortağıdır. Bizim artık çocukların, kadınların yaşadığı tacizleri ve tecavüzleri konuşmuyor olmamazı lazımdı ama olmadı. Çünkü bu dünya kötü bir dünya!
Bu ülkede ve geleneklerde bu vasıfsız erkeklere sırf çükü var diye o kadar çok önem veriliyor ki bu amk gerizekalıları her şeyi yapabileceğini sanıyor. Yapabiliyorlar da tacize tecavüze uğrayanların birinci dereceden yakınları göz yumuyor. Adalet ise artık işlemiyor böyle sapıklara. Sevdiğim bir kız var ama bu sapıklar yüzünden yaklaşamıyorum sapık damgası yerim diye.
Çok üzücü fakat çoğu kadının, erkeğin küçüklüklerinden kalma "taciz" veyahut "tecavüz" anıları var. Bu da ülkenin durumunun ne kadar kötü olduğunu sert bir tokat gibi yüzümüze vuruyor.
Çocukluğumdan hatırladığım bir kız vardı. Benim yaşlarımda babası vefat etmiş. Göçmen olduklarından annesinden başka kimsesi yok. babasının vefatı sonrası kimsesiz kalmışlar. Çok geçmeden bu gariplerden faydalanmak isteyen akbabalar etraflarını sarmış. Doğduğum yer küçük bir kasaba ve böyle yerlerde saklı gizli yoktur. Kızcağız fuhuş batağına düşmüş. Parayı veren herkese pazarlanmış. Vakit geçtikçe dedikodusu ayyuka çıkmış ve komşuları kızla annesini buradan taşınmak zorunda bırakmışlar. İşin trajik tarafı bu insanları kötü yola düşüren adamlar "piç" lakaplı. Yani herkes onların namussuz, ahlaksız olduğunu biliyor, bunla şöhret yapmışlar ancak asla tepki görmüyorlar. Ölene kadar burada yaşadılar. Bu gencecik kız ise eskiler tarafından hala nefretle anılır. 15-16 yaşında çocuğun babası ölünce nasıl namusundan vazgeçebildiğini kimse sorgulamamış.
Yani 1 kişi bile çıkıp bu gariplere el uzatmaz mı? 1 Kişi bile komşusuna hemşehrisine sahip çıkmaz mı? İşte o zaman asıl pisliği fark ediyorsunuz. Bu durum bizim kültürümüzün en çarpık, en kokuşmuş tarafıdır. Her nasıl olursa olsun içinde cinsellik barındıran bir olumsuzluğu daima kadına mal etmek ve namusu, şerefi için yaşayan, büyük saygı duyulan insanların dahi bunu yapması. Aynı şeyi kadın yapınca linç etmek ama erkek yapınca sadece uzak durmakla yetinmek. İşin en düşündürücü tarafı bu çarpık zihniyet erkeğe özgü değil. Kadınlar da aynı şekilde kendilerince namussuz olduğunu düşündükleri insanı ezmeyi seviyorlar. Hatta bu psikolojik şiddet durumlarında kadınlar daha aktif rol üstleniyor.
Bu ülkede ve geleneklerde bu vasıfsız erkeklere sırf çükü var diye o kadar çok önem veriliyor ki bu amk gerizekalıları her şeyi yapabileceğini sanıyor. Yapabiliyorlar da tacize tecavüze uğrayanların birinci dereceden yakınları göz yumuyor. Adalet ise artık işlemiyor böyle sapıklara. Sevdiğim bir kız var ama bu sapıklar yüzünden yaklaşamıyorum sapık damgası yerim diye.
Çok üzücü fakat çoğu kadının, erkeğin küçüklüklerinden kalma "taciz" veyahut "tecavüz" anıları var. Bu da ülkenin durumunun ne kadar kötü olduğunu sert bir tokat gibi yüzümüze vuruyor.
Çocukluğumdan hatırladığım bir kız vardı. Benim yaşlarımda babası vefat etmiş. Göçmen olduklarından annesinden başka kimsesi yok. babasının vefatı sonrası kimsesiz kalmışlar. Çok geçmeden bu gariplerden faydalanmak isteyen akbabalar etraflarını sarmış. Doğduğum yer küçük bir kasaba ve böyle yerlerde saklı gizli yoktur. Kızcağız fuhuş batağına düşmüş. Parayı veren herkese pazarlanmış. Vakit geçtikçe dedikodusu ayyuka çıkmış ve komşuları kızla annesini buradan taşınmak zorunda bırakmışlar. İşin trajik tarafı bu insanları kötü yola düşüren adamlar "piç" lakaplı. Yani herkes onların namussuz, ahlaksız olduğunu biliyor, bunla şöhret yapmışlar ancak asla tepki görmüyorlar. Ölene kadar burada yaşadılar. Bu gencecik kız ise eskiler tarafından hala nefretle anılır. 15-16 yaşında çocuğun babası ölünce nasıl namusundan vazgeçebildiğini kimse sorgulamamış.