Babalarımız bizim ilk kahramanlarımız, bir tanecik canlarımızdır. Yıllarca çocuklarına iyi bir yaşam sağlamak için çalışır, emekli olmayı da dört gözle beklerler. Yalnız emekli olduktan sonra babalarda bir takım değişiklikler oluşmaya başlar. Yılların getirdiği koşturmalardan artık uzak kaldıkları için olsa gerek, bambaşka bir insan haline bürünürler. İşte babası emekli olanların çok iyi anlayacağı durumlar:
-Sen şimdi ne yapıyorsun iş yerinde?
+Rapor falan işte baba
-Boş işler yani?
'Kalk ora benim yerim. Koltuğa soralım istersen?'
'-Hanım öyle diyosun da İnayet Halamgilin oğlu da az değil. Dur dur 7 numara eve biriyle giriyor.'
'-Bana o ışıklı ayakkabılardan alsana babalar gününde?'
-O arkadaşın kimdi?
+Berke baba, demiştim ya geçen gün yine
-Berke kim?
+Ya gelmişti ya işte
-Ben gördüm mü?
'Apartmanda sessiz yürümek ve otomatların gereksiz yere açık olmaması zorunludur.'
'Şu benim arkadaşım vardı daireden eski. Necmi Turan... Yazsana bi oraya, onunla görüşcem ben'
'Sen eşek kadar oldun, senin neyini sevcem ben?'
-Baba beni işten attılar, gelirken de tırın altında kaldım, bi de sevgilim terk etti üstüne
+Sus sus bi dur... Fevziye'nin kocasını bulamıyolar hala :((
'-Hanım yemek çok güzel olmuş. İyi ki sana pul biber at demişim'
'Oğlum yesene karpuzdan? Bak bal gibi maşallah bal! Ben aldım'
2 ay sonra
'Geçen aldığım karpuz nasıldı ama? Ben çok güzel karpuz seçerim'
'Şimdi bu Amerika'nın tutumu doğru mu yani? Bence değil'
'Cevdet bana ordan orta yağlı bi Ezine ver, bi de kravatıma bak düzgün mü?'
Sanki emekli olduktan sonra evde oturuyorlar hepsi çalışıyor emekli olmak yetmez Türkiye de ölene kadar çalışman lazım
Baba öldü mü inanın bu davranışların hepsi özleniyor resmen. Bunlardan ibaretse bence çok şikayet etmemek gerek.