Bu tür kuşaklar, kozmik vücudun iç kısımları ve çevresi hakkındaki detayları ortaya çıkarmaya yardımcı olabilir. Güneş sisteminin dışındaki Jüpiter büyüklüğündeki bir nesne, Jüpiter'in etrafındakilerden yaklaşık 10 milyon kat daha parlak bir radyasyon kuşağına sahiptir.
Nature dergisinin 15 Mayıs tarihli sayısında yer alan habere göre, enerjik elektronlardan oluşan bir kuşak Dünya'dan yaklaşık 18 ışık yıl uzaklıktaki Jüpiter büyüklüğünde bir cismi çevreliyor. Elektronlar hareket ettikçe radyo dalgaları yayıyorlar. Bu tür radyasyon kuşakları kozmik bir cismin manyetik alanının şekli, iç yapısı ve hatta uydusu olup olmadığı hakkında fikir verebilmektedir..
Dünya'nın Van Allen kuşakları vardır, bunlar Güneş'ten yakalanan elektronların oluşturduğu halkalardır. Jüpiter'in radyasyon kuşakları parçacıklarının çoğunu volkanik ay Io'dan alır. Bu durumlarda, gezegenin manyetik alanı elektronları kavanozdaki ateş böcekleri gibi gezegenin etrafındaki bir baloncuğa hapseder.
LSR J1835+3259 adlı Jüpiter büyüklüğünde ki nesneyi gözlemledi. Çanaklar birlikte Dünya kadar geniş bir radyo teleskopu oluşturarak ekibin nesnenin çevresini sıfırlamasını sağladı.
Nesne, Jüpiter'den yaklaşık 80 kat daha büyüktür, bu da onu ya küçültülmüş bir yıldız ya da büyük bir kahverengi cüce, hidrojen füzyonunu sürdürecek kadar ağır olmayan sönük bir yıldız benzeri cisim yapar.
Kao, volkanik bir uydunun buna uygun olabileceğini, ancak bunun hala spekülatif olduğunu söylüyor.
Kao, 'Dış gezegen manyetizması gerçekten emekleme aşamasında' diyor. 'Dış gezegen manyetik alanlarını karakterize edene kadar, yaşam öykülerinin tüm bölümlerini kaçıracağız.'