Japonya, dünyaca ünlü çiçekleri, samurayları ve teknolojisiyle bilinirken toplumun derinlerinde yıllardır süregelen bir izolasyon hikayesi bulunmaktadır. Burakuminler, bu hikayenin ana karakterleridir. Bu izole topluluk, tarih boyunca sosyal hiyerarşinin en altında yer alarak ayrımcılığa ve dışlanmaya uğramıştır. Birçok kişi tarafından bilinmeyen bu alt kültür, Japonya'nın sosyal yapısını ve tarihini anlamak için önemlidir.
Burakuminler hakkında bilinmeyenleri keşfetmeye hazır mısınız? 👇
Bu grup, Japonya'nın kast sistemi içerisinde yer almayan ve genellikle toplumdan yoksun bırakılan bir kesimdir.
İşte bu noktada Budist ve Şinto tapınakları, burakumin sosyal sınıfını oluşturmuştur.
Bunlar vatandaş sayılmadıkları için vergiden muaf tutulmuş ve genellikle cesetlerin organize edilmesi, kasaplık ve dericilik gibi işlerle uğraştırılmışlardır.
Burakuminler, başka sınıftan insanlarla karşılaştıklarında göz teması kurmamak ve şapkalarını çıkarmak zorundaydılar. Fiziksel temas kesinlikle yasaktı ancak bir ritüel ile arındırılmaları koşuluyla bu durum mümkün olabilirdi.
Ancak bu durum, toplum içerisinde çeşitli sorunlara yol açmıştır. Birçok burakumin, artık vergi ödeme zorunluluğuna tabi olmaktan memnun olmamıştır ve toplumun geneli, bu insanların kendi aralarına karışacak olmasından rahatsız olmuştur.
Yirminci yüzyılın başlarına gelindiğinde Dowa ve Suiheisha adlı iki önemli hareket baş göstermiştir. Dowa hareketi, burakuminlerin yaşam standartlarını iyileştirmeyi ve Japon toplumuna entegrasyonlarını kolaylaştırmayı amaçlarken Suiheisha hareketi, bu kesime yönelik ayrımcılığı önlemeye ve ayrımcılık yapan kurum ve kuruluşları eleştirmeye çalışmıştır.
Özellikle muhafazakar kesimler tarafından dışlanan burakuminler, bu nedenle iş bulmakta ve evlenmekte zorluk yaşamaya devam ediyorlar.