Aşkı da acıyı da öyle güzel, öyle gerçekçi yansıtıyorlar ki bize, izlerken aynı acıyı kalbimizde hissediyoruz.
Aşkı da acıyı da öyle güzel, öyle gerçekçi yansıtıyorlar ki bize, izlerken aynı acıyı kalbimizde hissediyoruz.
'Bitmiyor Eyşan, bitmiyor! Bana ne yapsan bitmiyor. Durduramıyorum! Elimi durduramıyorum sana geliyor. İçimi durduramıyorum, sana geliyor. Ben, ben olmaktan çıkıyorum. Özlüyorum seni. Durduramıyorum bunu. Bu neyse bu, bu içimdeki şey... Durmuyor, bitmiyor! Bu adi bir şey bu... Bu... Kötü bir aşk bu. Seni sevmeyi durduramıyorum.'
'Ya seni seviyorum da seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum. Hani eskiden seni sevmenin birbirimizi sevmenin yeşil gevrek bir tadı vardı. Seni güldürmenin lezzeti damağıma yerleşir orada mutlu mesut yaşardı. Yani bir şey olduğu vakit ilk bunu koşayım gideyim Asuman’a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu. Bilmiyorum Asuman, bilmiyorum. Kalbim, bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban. Yukarı tırmanmaya çalışıyor ama ne yapsın? Kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları ıslak.'
'Yemek yerken birisi eczaneye girdiğinde utanarak 'beraber olsun' demen, her ağrı kesici alışımda 'uykunu alıyor musun?' diye sorman, saçımı her kestirmemde 'berber enseyi düzgün almış mı?' diye kontrol etmen.
Parfümünün eczaneyi dolduran kokusu, sen dükkanın önünden geçerken duyduğum ayak seslerin, attığın her adım, aldığın her nefes, kullandığın her hece, bahşettiğin her gülümseme, döktüğün her gözyaşı, yolladığın her bakış, saçının her teli, elinin her parmağı, gözündeki bütün kirpikler, vücudundaki her hücre...
Dünyadaki bütün ağaçlar sana oksijen üretmek için var Eda. Bütün iltifatlar seni selamlamak için. Bütün kelimeler seni tarif etmek için. Bütün yollar belki sen yürürsün diye. Bütün pencereler belki sen açarsın diye. Bütün insanlar, bütün bitkiler, bütün denizler, bütün kıtalar, dünya, güneş, evren… Her şey, hepsi her zaman senin için.
Maçın son kornerinde karşı kaleye koşan kaleci çaresizliğiyle geliyorum sana Eda. O kadar seçeneksizim. O kadar kaybedecek bir şeyim yok.'
'-Harun: Ben seni istiyorum Eda. Ben seni istiyorum, ne olursun.
-Eda: Alkollüsün sen ama!
-Harun: Ne alkollüsü ya, ne alkollüsü! Ben alkollüyken de istiyorum, çay içerken de istiyorum, ne bileyim kahve içerken de istiyorum. Meyveli soda içerken de istiyorum. Ben seni hep istiyorum Eda!'
'-Esma: Benim en büyük hatam sendin. Senin kadar kimse yaralamadı beni. Ama çok derinmiş bu yara, çok çok sızlıyor sen olmayınca.
-Selim: Her şey biter dedim. Bir başlangıcı varsa her yolun bir bitimi de vardır. Öyleyse Esma da biter içimde. Bir ülke sandım aşkımızı, bir deniz, sınıra varacaktım, senin olmadığın bir yere ve bir gün yalnızlığa kavuşacaktım. Halbuki yalnızdım. Yerini yadırgayan bir misafir gibi, kayıp ilanlarındaki yüzler gibi... Yalnızdım, sensizdim.
-Esma: Benden uzakta nefes alabildiğine inanmak istemiyorum.
-Selim: Senden uzakta nefes alamıyorum.'
'Gözlerin, dudakların alev alev çağırıyor yangınlara. Öyle bir şey var ki sende çözemediğim, insanı çılgınlıklara sürüklüyor.'
'Nişanlım... Kalbimle nişanladığım... Dilimin bağı resmine bakarken çözülüyor. Çözülürken bin kere söylüyorum. Taşıdığım ve yüklendiğim tuğlalar kadar, düşündüğüm ama yazamadığım mektuplar kadar çok, onlar kadar ağır, onlar gibi kızıl, seviyorum. Yoruldukça seviniyorum sana olan yolum kısalıyor diye. Beni sana yaklaştıran eziyeti öpüp başıma koyuyorum. Seni seviyorum.'
'Unutmak kelimesi undan çıkmış. Bildiğimiz un yani, hamur işi, öyleymiş. Unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. Öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. Unuttuğun zaman da o kişi olmazmış, hatırlamazmış. Sonra unuttuğunu unuturmuş.
Ben unutmak istiyorum la. Her gün ne zaman unutacağım diye soruyorum ben kendime. Her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben. Daha net. Unutamıyorum ben.'
'Unuttum dedim, unutur gibi oldum ama o yeniden çıktı karşıma. Ben onu ne kadar çok sevdiğimi yenden anladım ve o yeniden gitti. Ha neden gidiyor bilmiyorum. Onu tanıdığımı sanıyorum sonra hiç tanımadığıma karar veriyorum. Böyle bu sefer onu çözdüm diyorum sonra bir bakıyorum ona ben hiç yaklaşamamışım bile, onu fark ediyorum. Ve her gittiğinde deliriyorum. Ve bulamıyorum onu. Ve merak ediyorum. Ve özlüyorum.'
'Gözüne uyku giriyorsa aşık değilsin.
Boğazından lokma geçiyorsa aşık değilsin.
Sözün özü, sen sende olduğun sürece aşık değilsin.'
'Artık biliyorsun seni seviyorum ve bu önceki hiçbir şeye benzemiyor. Korktum ve korkarak hayatımın en büyük hatasını yaptım. Bugünden sonra hayatta bekleyeceğim tek bir şey var: Beni bir gün affetmen. Bunu yapabilecek misin?
Ömrümün kalanını seninle geçirmek istiyorum Gülbeyaz. Beraber yaşlanmak, beraber ölmek istiyorum.Bir erkeğin bir kadına söyleyebileceği bundan fazla ne var ki?
Dünyanın bütün okyanuslarından vazgeçiyorum ve gözlerindeki Karadeniz'de boğulmak istiyorum.'
-'Babam masal anlatırken, yüzü ay gibi aydınlatır geceyi demişti. Aynı öyle oldu işte. Gökyüzünü, güneşi, bulutları falan yani ilk kez onu tanıdıktan sonra fark ettim ben. Öyle bir kız ki, çocukluğumun bayram sabahları gibi. İnsan gözlerine bakıp da nasıl söyler sevdiğini?'
'Sahiden doğru insanı bulduysan bu tür kuşkuların asla olmaz. Benim tutkulu aşk konusunda kesin düşüncelerim var. O insana rastlamak zaten bir mucize ve ondan sonra ömrünü onunla geçirmek konusunda tereddüde düşmek, bu mümkün değil.'
'+Neyini özlüyorum, niye özlüyorum bilmiyorum ki. Özlüyorum işte. Yani her hafta halı saha maçında yenilip ertesi hafta yine o sahaya çıkmaya benziyor benimkisi. Ben ya oyunun kendisini seviyorum ya da maçı kaybetmeye o kadar çok alışmışım ki, koymuyor artık. Giden gidiyor ya kardeşim, sen zannediyor musun ki kalan kalıyor. İlk o gidiyor lan. Gitme diyemiyor ya. İlk o gidiyor lan. Nerede ne yapıyorlar acaba sevdiklerimiz, sevgililerimiz? Onlar da bizim için “napıyorlardır acaba” diyorlar mıdır?
-Mutlulardır herhalde.'
'Beni neden sevmedin? Niye yetmedi seni bu kadar sevmem? Senle uyanıp, senle uyuyakaldığım için mi? Hayallerim, hatıralarım, rüyalarım sen dolu olduğu için mi? Sen üzülsen en çok canı yanacak olan kişi ben olduğum için mi? Sensiz eksik hissettiğim için mi? En ihtiyacım olan kişi olduğun için mi? Senin en ihtiyaç duyduğun insan olmak istediğim için mi? Söylesene neden sevmedin beni?'
Erkekler mi doğuştan şair ruhlu yoksa hemcinsim mi adamların ağzına çok sıçıyor anlamıyorum.
En güzel Behzat Ç ifade etmiş..
ve onedio duman altı..