6 Şubat’tan bu yana ülkemizin içinde bulunduğu olağanüstü felaket birçok şeyi sorgulamama neden oldu. Bunlardan biri de “İyiliğin” iyi olmasının nedeniydi.
Ya da “iyilik iyidir” kendini iyi hissettirir, iyi olma hali kalıcı olmalı ve ben de iyi olmalıyım. Böyle mi acaba? Bir yandan iyilikte yarışan ülkemin güzel insanları diğer yanda bu iyiliğin karşı cephesinde yer alan kötülerin bitmek bilmeyen zihin karıştıran ahlaksız davranışları! Peki insan nasıl yaşamalı?
Nasıl olmalıyız ki iyi olalım?
Belki de birincisinin hemen ardından gelen ikincisi, kişinin ahlaksız olmaktan “paçayı sıyırabileceğini” varsaymasıdır; “Ahlaklı yaşamalı mıyım, yoksa ahlaksız yaşamamalı mıyım?”
Bu ikinci soruyu ifade etmenin daha tanıdık başka bir yolu ise:
Ondan kurtulabildiğim sürece 'Neden ahlaklı olmalıyız ki?'
'Ahlaklı olmak benim ve hayatım için iyi olacak mı, yoksa ahlaksız olmak daha mı iyi olur?”
Antik Yunan mutluluk anlayışı ile modern öz saygı anlayışını bir araya getirdiğimizde, kötü insan olmak kötüyken, aslında iyi insan olmak iyidir. İşte bazı nedenler:
Kötü olmak kötüdür. Bazıları kötü ya da ahlaksız olmanın bir insan için iyi olabileceğini, “Bundan paçayı sıyırabiliyorsak neden olmasın?” diye düşünebilmesi mümkündür:
-Ahlaklı (veya iyi) olmak, kendine saygı duymak için gereklidir.
-Mutluluk için kendine saygı gereklidir.
-Dolayısıyla iyi olmak, mutluluk için gereklidir.
Yalan söylemenin, aldatmanın ve çalmanın -ya da genel olarak ahlaksız olmanın- ne biçimlerde olduğunu görmek çok da zor değildir.
Gerçekte kim olduğumuzu bilir ve saygı duyarsak kendimize de saygı duyabiliriz. Kendimize dair yanlış bir imaja saygı duyarsak bunu yapamayız. Yani, kendine saygı, kendini tanımayı gerektirir.
İyi olmak, dünyada neyin gerçekten değerli olduğunu görmenizi sağlar. İyi olmanın gerektirdiği şeylerden biri, iyi insanların dünyada neyin iyi neyin kötü olduğunu bilmesidir. Kötü insanların kötü değerleri, iyi insanların iyi değerleri vardır. İyi değerlere sahip olmak, değer verilmeyi hak edene değer vermek ve değer verilmeyi hak etmeyene değer vermemek demektir.
İyi olmak, tutkulu olabilirken, tutkulu olduğunuz şeyi seçebilmeniz anlamına gelir; duygularınızın, arzularınızın, isteklerinizin ve ihtiyaçlarınızın 'size üstün gelmesine' ve sonradan pişman olacağınız şeyler 'yaptırmaması' anlamına gelir. Size gerçek cesaret verir.
İyi olmak, tehlike, acı ve sosyal reddedilme karşısında cesur olacağınız anlamına gelir. Size doğruyu söyleme ve 'iyi mücadele' yeteneği verir. Riski değerlendirmenize, tuzakları tespit etmenize ve fırsatları yakalamanıza başarılı olmanıza yardımcı olur.
İyi olmak, yaşlanıp saçlarınız ağardığında, olabileceğiniz kadar bilge olacağınız anlamına gelir. Derin bilgelik herkese açık olmayabilir çünkü bazıları bunun için yeterli entelektüel donanıma sahip olmayabilir. Ama elbette hepimiz olabildiğimiz kadar bilge olabiliriz. Ancak bu tesadüfen olmayacaktır. Bilge insanlar 'meselenin özünü' net bir şekilde görebilmelidir ve doğru şeyleri önemsemedikçe bu gerçekleşmeyecektir. Ve iyi değerlere sahip olmadıkça doğru şeyleri umursamayacağız, bu yüzden iyi olmak, olabildiğince bilge olmamıza yardımcı olacaktır.
İyi olmak, iyiyi sevmek demektir ve eğer şanslıysak, kendisi iyi olanlar tarafından sevileceğimiz anlamına gelir. Ve iyiyi seven olmak, iyiyi elimizden geldiğince sevmek iyi olacağımız anlamına gelir. Yani iyi olmak bizi iyi sevgili yapar. Ve iyi bir sevgili olmak güzeldir. Ve iyi olana değer veren iyi aşıkların, aynı zamanda iyiyi seven insanlar tarafından sevilme olasılığı daha yüksektir.
Yalnızca iyi insanlar gerçekten mutlu hayatlar yaşayabilir. Sadece iyi insanlar iyi bir hayat yaşar.
Yani:
“İYİLİK İYİDİR”